ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟ: Οι ληξιαρχικές πράξεις θανάτου των 5 εκτελεσμένων συγχωριανών μας από τους Γερμανούς

Η σχετικά πρόσφατη Ιστορία του χωριού μας, (ναζιστική κατοχή, εμφύλιος, κάψιμο, εκτελέσεις, αντίσταση)  είναι γραμμένη ανεξίτηλα στις μνήμες μας και μας ακολουθεί πάντα, έστω κι αν δεν τη ζήσαμε πραγματικά. Οι διηγήσεις των γονιών μας, των παππούδων μας και των υπόλοιπων συγχωριανών που ζήσανε αυτή τη μαύρη περίοδο, έγιναν κτήμα μας  και βίωμα μας  και μας έκαναν να νιώθουμε ως «δική μας» εκείνη την ανείπωτη δυστυχία. Συνέβαλε βέβαια σ’ αυτό και το γεγονός ότι τα παιδικά μας χρόνια ήταν άρρηκτα συνυφασμένα με τ’ απόνερα αυτής της φρίκης.

Όμως η ηρωική στάση των συμπατριωτών μας σ’αυτές τις δύσκολες ώρες μας έκανε και μας κάνει υπερήφανους και ταυτόχρονα μας υπενθυμίζει διαρκώς το χρέος που έχουμε, ιδιαίτερα απέναντι σ’ αυτούς που ενώ ήξεραν το βέβαιο τέλος  δεν κιότεψαν δεν το έβαλαν στα πόδια, αλλά έμειναν στις δικές τους Θερμοπύλες και αντιμετώπισαν το φασιστικό μένος, αναιρώντας έτσι με τη συμβολική πράξη τους  τη δήθεν δύναμη των κατακτητών.

Μιλάμε για τους πέντε(5) μάρτυρες συγχωριανούς μας που σαν άλλοι ακρίτες δεν έφυγαν από τα σπίτια τους όταν τον Αλωνάρη του 1944 το Ναζιστικό μένος κατάκαιε το Ψάρι. Έμειναν για να διασώσουν ότι μπορούσαν ή να καούν μαζί με τα σπίτια τους.

Τα ονόματά τους θα ‘πρεπε να ‘ναι γραμμένα σ’ ένα ιδιαίτερο «Ηρώο», θα ‘πρεπε  να μνημονεύονται ξεχωριστά και το μαρτυρικό-φρικτό τους τέλος, θα ‘πρεπε να διδάσκεται διαρκώς σ’ ένα σχολείο μνήμης εκεί που όλοι έπρεπε να έχουμε φοιτήσει… ιδιαίτερα όσοι σήμερα εύκολα ξεχνούν…

Τα αναφερόμενα στις ληξιαρχικές πράξεις θανάτου* των 5 ηρώων συγχωριανών μας, - που παρακάτω παρουσιάζουμε- όπως δηλώθηκαν από τους συγγενείς των θυμάτων και πιστοποιήθηκαν από τον αείμνηστο γιατρό Γεώργιο Τσαμαδό που τους εξέτασε, μόνο φρίκη μπορούν να προκαλέσουν:

-       Χρήστος Γ. Λαυκιώτης, ετών 81, γεωργός.
ο θάνατός του επήλθε  από διαμπερές  τραύμα  στο στήθος δια ξιφολόγχης, φονευθείς υπό των Γερμανών
(Δείτε τη ληξιαρχική πράξη)

-       Αικατερίνη, χήρα Παντελή Λαυκιώτη, ετών 80, οικοκυρά
ο θάνατός της  επήλθε από διαμπερές τραύμα στην κοιλιά δια όπλου, φονευθείσα υπό των Γερμανών
(Δείτε τη ληξιαρχική πράξη)

-       Ανδρέας Ιωάν. Βλάχος, ετών 31, γεωργός 
ο θάνατός του επήλθε από διαμπερές τραύμα στο θώρακα δια ξιφολόγχης, φονευθείς υπό των Γερμανών
(Δείτε τη ληξιαρχική πράξη)

-       Γεώργιος Ανδρ. Γαλάνης, ετών 69, γεωργός
ο θάνατός του επήλθε από διαμπερές τραύμα της κεφαλής δια όπλου, φονευθείς υπό των Γερμανών

      (Δείτε τη ληξιαρχική πράξη)

      

-       Γιαννούλα, χήρα Τρύφωνος Παπαδημητρίου, ετών 66, οικοκυρά
ο θάνατός της επήλθε  από διαμπερές τραύμα της κεφαλής δια όπλου, φονευθείσα υπό των Γερμανών.
 (Δείτε τη ληξιαρχική πράξη)

Η καταχώρηση αυτού του άρθρου, σ’αυτή τη χρονική συγκυρία γίνεται - πέραν της αυτονόητης  υποχρέωσης όλων μας να θυμόμαστε και να τιμούμε την ηρωική μνήμη των προγόνων μας- και για έναν ακόμα λόγο:

Ο Πρόεδρος του Πολιτιστικού Συλλόγου των Απανταχού Ψαριωτών Κορινθίας , Βασίλης Γαλάνης ανακινεί αυτές τις μέρες και πάλι το θέμα του χαρακτηρισμού  του χωριού μας ως ΜΑΡΤΥΡΙΚΟΥ ΧΩΡΙΟΥ στηρίζοντας το δίκαιο αίτημά του, τόσο στην σχεδόν ολοσχερή καταστροφή του χωριού μας, όσο και στα υπαρκτά θύματα της ναζιστικής θηριωδίας που προαναφέραμε.  Η προηγούμενη –προσωπική του και πάλι- προσπάθεια, την οποία ξεκίνησε το 2010, (βλέπε σχετική καταχώρηση στην ιστοσελίδα μας: http://www.psarikorinthias.gr/newsDetailed.asp?id=141 ) δυστυχώς δεν έφερε κάποιο αποτέλεσμα, ούτε καν μια επίσημη απάντηση από τον αρμόδιο για τον χαρακτηρισμό φορέα, δεδομένου ότι δεν υπήρξαν –δυστυχώς φαίνεται πως ήταν απαραίτητες- ιδιαίτερες παρεμβάσεις στους υπευθύνους.  Σε τηλεφωνικές επικοινωνίες που έγιναν η γραμματέας της επιτροπής, απλά προέβαλε κάποιες προφάσεις για την μη έκδοση απόφασης. Και τις μεν προφάσεις στην Ελληνική πραγματικότητα μπορεί και να τις καταλάβουμε. Εκείνο που κανένας κάτοικος του χωριού μας  όμως σήμερα δεν μπορεί να αντιληφθεί  είναι η έστω και  προφορική αμφισβήτηση της θυσίας 5 ανθρώπων και της σχεδόν ολοσχερούς καταστροφής των σπιτιών του χωριού μας τον Ιούλιο του 1944 από τους Γερμανούς ναζί.

Νομίζουμε ότι μια ματιά και μόνο στην ιστορία των χωριών της πατρίδας μας που έχουν ήδη χαρακτηριστεί ως «μαρτυρικά», θα πείσει κάθε καλοπροαίρετο για το δίκαιο του αιτήματος του χωριού μας.  

*τα φωτοαντίγραφα των ληξιαρχικών πράξεων θανάτου χορηγήθηκαν  από το ληξιαρχείο του τέως Δήμου Στυμφαλίας το 2010 στον Πρόεδρο του Πολιτιστικού Συλλόγου Β.Γαλάνη κατόπιν αιτήσεώς του.

Επιστροφή