Ο συγχωριανός μας Ιερωμένος π. Ανάργυρος Σταματόπουλος, ο Κύπριος Ήρωας Ευαγόρας Παλληκαρίδης και η Βασίλισσα της Μ. Βρετανίας - Μια ιστορία που δεν πρέπει να ξεχνάμε

Την Πέμπτη 8 Σεπτεμβρίου 2022, η Βασίλισσα της Μ.Βρετανίας Ελισάβετ, έπειτα από 70 χρόνια στον θρόνο, άφησε την τελευταία της πνοή σε ηλικία 96 ετών.

Είχε στεφτεί βασίλισσα στις 2 Ιουνίου 1953 σε ηλικία 26 ετών στο Αββαείο του Ουέστμινστερ στο Λονδίνο και από τα πρώτα κιόλας χρόνια της βασιλείας της, έδειξε μια εικόνα ιδιαίτερα τυπολατρική.

Στα 70 χρόνια της βασιλείας της ο Ελληνισμός δεν θα έχει να θυμάται παρά μόνο μελανές σελίδες.

Η άρνησή της νεαρής τότε βασίλισσας  να απονείμει χάρη στους (νεαρούς) Κύπριους αγωνιστές, Μιχαήλ Καραολή, Ανδρέα Δημητρίου και Ευαγόρα Παλληκαρίδη τη διετία 1956 – 1957, είχε σαν αποτέλεσμα οι παραπάνω ήρωες να εκτελεστούν από τους Άγγλους για την Ελευθερία της Κύπρου. Οι εκτελέσεις αυτές στιγμάτισαν για πάντα στα μάτια του Ελληνισμού τη Βρετανική βασιλεία, αλλά και την Ελληνική, η οποία επίσης αδιαφόρησε στις εκκλήσεις προκειμένου να υποβάλλει αίτημα απονομής χάριτος προς τον Βρετανικό θρόνο.

Πίσω όμως από τους εκτελεσμένους Κύπριους Ήρωες και την Πατριωτική τους δράση, δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάμε πως βρισκόταν ο πνευματικός τους Πατέρας που χάραξε βαθιά στις ψυχές τους την αγάπη για την Ελευθερία του νησιού τους. Κι αυτός δεν ήταν άλλος παρά ο αείμνηστος συγχωριανός μας Ψαραίος  Ιερωμένος, Αρχιμανδρίτης πατήρ Ανάργυρος Σταματόπουλος.

Το 1949 ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου, Μακάριος ο Β΄ ζήτησε από την Αδελφότητα της Ζωής, να στείλει έναν ιεροκήρυκα για να υπηρετήσει την Εκκλησία της Κύπρου και το εκεί χριστιανικό έργο, γιατί ήταν η εποχή που είχε μεγάλη ανάγκη η Κυπριακή Εκκλησία.

Η Αδελφότητα έκρινε ως τον πιο κατάλληλο γι’ αυτή τη λεπτή αποστολή τον νεαρό τότε (33 ετών) αρχιμανδρίτη π. Ανάργυρο, που είχε το μεγάλο χάρισμα να κατανοεί τις ανθρώπινες αδυναμίες. Ήταν απλός και μεγαλόψυχος, ακούραστος και ακαταπόνητος, εμπνέων αίσθημα εμπιστοσύνης.

Η μετάβασή του όμως καθυστέρησε για λόγους έξω από τη δική του θέληση. Έφθασε στην Κύπρο τον Ιανουάριο του 1951. Εν τω μεταξύ είχε εκδημήσει ο Αρχιεπ. Μακάριος ο Β΄ και Αρχιεπίσκοπος εξελέγη ο από Κιτίου Μακάριος ο Γ΄.

Με την άφιξη του π. Αναργύρου στην Κύπρο ακολούθησε η εγκατάστασή του στην Αρχιεπισκοπή όπου και παρέμεινε εκεί για 5 χρόνια περίπου μέχρι την εκδίωξή του από τους Άγγλους αποικιοκράτες.

Συνεργάστηκε αρμονικά με όλους, γι αυτό και ο Αρχιεπ. Μακάριος τον εκτίμησε και τον περιέβαλε με εμπιστοσύνη. Δέχθηκε τις εισηγήσεις του και του έδωσε άνεση και ελευθερία για να επιτελέσει το έργο που είχε αναλάβει.

Για πέντε σχεδόν χρόνια ως ιεροκήρυκας της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Κύπρου όργωνε κυριολεκτικά ολόκληρη την Μεγαλόνησο, κήρυσσε, εξομολογούσε και ετοίμαζε αγωνιστές της Ε.Ο.Κ.Α. Πέραν όμως από τη στρατολόγηση των Αγωνιστών, πέραν από την εμψύχωση και την ηθική στήριξη τους αλλά και πέραν από την καθοδήγηση ολόκληρου του Κυπριακού Ελληνισμού, η εμπλοκή του στον τιτάνιο εκείνο αγώνα ήταν και πρακτική και άμεση. Ωστόσο, η ταπεινοφροσύνη του, έθαψε την προσφορά του στον Κυπριακό λαό και στην πνευματική καθοδήγηση Ηρώων-μαρτύρων.

Ο πατήρ Ανάργυρος έγινε τόσο γνωστός για τη λαμπρή πνευματική και εθνική του δραστηριότητά στην Κύπρο, ώστε το θέμα του συζητήθηκε ακόμη και στην αγγλική βουλή, όπου ο τότε Άγγλος υφυπουργός των Αποικιών Henry Hopkinson τον  απεκάλεσε «επικίνδυνο άνθρωπο» και επέμενε στην απέλαση του διότι, καθώς είπε «ο κυβερνήτης σερ Robert Armiteitz πιστεύει ότι ο Αρχιμανδρίτης θεωρείται επικίνδυνος ταραξίας και υποκινητής της νεολαίας της Κύπρου εις βιαιοπραγίας». Έτσι ο αείμνηστος Πατήρ Ανάργυρος, παρά τις έντονες αντιδράσεις του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου, των θρησκευτικών Ορθοδόξων Ιδρυμάτων (Θ.Ο.Ι.) και αυτής ακόμη της Αγγλίδας βουλευτού Barbara Castle, απηλάθη από την Κύπρο στις 18 Αυγούστου 1955. Η απέλασή του συνοδεύτηκε από συγκινητικότατες εκδηλώσεις αγάπης τού Κυπριακού Λαού προς το πρόσωπό του.

Τα επόμενα χρόνια οι αγωνιστές της Κύπρου, έχοντας στην ψυχή τους το σπόρο της Λευτεριάς από τον πνευματικό τους Πατέρα Ανάργυρο Σταματόπουλο, περιφρόνησαν τους Βρετανούς αλλά και το θάνατο.

Ο «Βαγόρας» Παλληκαρίδης στους στίχους ενός ποιήματός του λίγο καιρό πριν τον απαγχονισμό του εξηγεί πως στην ηρωική ψυχή του βασίλισσα ήταν μόνο η Ελλάδα :

« … Θα πάρω μιαν ανηφοριά, θα πάρω μονοπάτια

να βρω τα σκαλοπάτια που παν στη λευτεριά.

Τα σκαλοπάτια θ’ ανεβώ, θα μπω σ’ ένα παλάτι

το ξέρω, θα’ ναι απάτη, δε θα’ ναι αληθινό.

Μες στο παλάτι θα γυρνώ, ώσπου να βρω τον θρόνο

βασίλισσα μια μόνο θα κάθεται σ’ αυτόν.

Κόρη πανώρια θα της πω, άνοιξε τα φτερά σου

και πάρε με κοντά σου, μονάχα αυτό ζητώ».

Ο Ευαγόρας Παλληκαρίδης απαγχονίστηκε στις 14 Μαρτίου 1957, σε ηλικία μόλις 19 ετών. Ήταν ο νεαρότερος αλλά και ο τελευταίος αγωνιστής που απαγχονίστηκε από τους Άγγλους...

- Στοιχεία για τη σύνταξη του κειμένου ελήφθησαν από παλαιότερο άρθρο στην ιστοσελίδα μας, σχετικά με το βίο του αείμνηστου π.Ανάργυρου Σταματόπουλου :
http://www.psarikorinthias.gr/newsDetailed.asp?id=1232

Επιστροφή