Πριν λίγες μέρες (Αυγ.2016), το χωριό μας  είχε την εξαιρετική τιμή να το επισκεφτούν για ολιγοήμερες διακοπές, δυό μεγάλες ακαδημαϊκές προσωπικότητες των ΗΠΑ ο κ.Τζιμ Λίβινγκστον, Καθηγητής Αμερικανικής Ιστορίας του Πανεπιστημίου Ράντγκερς και η  κ.Λόρα Κίπνις, Καθηγήτρια Κινηματογράφου και Πολιτιστικής Θεωρίας του Πανεπιστημίου Νορθγουέστερν, προσκεκλημένοι του Μπρους και της Έλσας.

Είχαν την ευγένεια να μας αποστείλουν τις ταξιδιωτικές τους εντυπώσεις από το χωριό μας. Τις παραθέτουμε με χαρά, σε μετάφραση της Έλσας.

• Να ευχαριστήσουμε τους επισκέπτες μας για την παρουσία τους στο χωριό μας και ελπίζουμε να τους ξαναδούμε και πάλι, για περισσότερες ημέρες αυτή τη φορά, όπως στο κείμενό της μας υπόσχεται η κ.Κίπνις.

Ταξιδιωτικές εντυπώσεις από το Ψάρι

του Τζιμ Λίβινγκστον, Καθηγητής Αμερικανικής Ιστορίας, Πανεπιστήμιο Ράντγκερς, ΗΠΑ

(Ο Τζιμ επισκέφτηκε το Ψάρι για 5 μέρες τον Αύγουστο του 2016)

Η διαμονή μου στο Ψάρι με ἐκανε να αισθανθώ κάτι σαν να πέθανα και να πήγα στον παράδεισο. Που αλλού θα μπορούσα να γράφω τα απομνημονεύματά μου το πρωί, να ῾παίζω῾ μπάσκετ το απόγευμα (ο Μπρους ξέρει να παίζει, ενώ εγώ κάθομαι και κοιτάω και ρίχνω που και που και κανένα καλάθι) και μετά να τρώω τα καλλίτερα παϊδάκια στον κόσμο το βράδυ;
Για να μην σας πω και για τα γεμιστά και τα τυροπιττάρια της Θείας Ελένης και το κοκορέτσι που το ετοιμάζει στα κάρβουνα όλη μέρα τα Σάββατα ο Νίκος ο ξάδερφος της Έλσας, στην ψησταριά, στο κέντρο του χωριού, τρίτο μαγαζί αριστερά. Χάιδεψα τα χοιρινά την Παρασκευή το βράδυ καθώς τα ετοίμαζε για την σούβλα της άλλης μέρας καθώς, εν τω μεταξύ, έψηνε τα παϊδάκια (που τον είχαμε δει να τα κόβει πριν).

Τι ξέχασα; Το θαυμάσιο σπίτι που μέναμε, 50 μέτρα απ᾽ το σπίτι του Μπρους και της Έλσας, το «Αγροτόσπιτο», ένα πέτρινο σπίτι τριών δωματίων με μια θαυμάσια βεράντα, κάβα με κρασιά, και πλυντήριο. Η βραστή γίδα με τραχανά της Μπόνας με έκανε να νοιώσω ότι όντως θα’ θελα να πεθάνω για να είναι αυτή η τελευταία γεύση στο στόμα μου. Οι κολοκυθοκεφτέδες του Μπρους, οι χωριάτικες σαλάτες, και τα ντόπια λουκάνικα (κι αυτά του Νίκου)… Αν είχαμε μείνει κι άλλο υπήρχε σοβαρός κίνδυνος να παχύνω. Εκτός κι αν αποφάσιζα να περπατήσω τα όμορφα μονοπάτια του Ψαριού που θα με κρατούσαν σε φόρμα.

Travel memories of Psari

By Jim Livingston, Professor of American History, Rutgers University, USA

(Jim visited Psari for 5 days in August 2016)

Being in Psari made me feel that perhaps I had died and gone to heaven. Where else would I write a memoir in the morning, "play" basketball in the afternoon—Bruce can play, I stand around and shoot—and then eat the best lamb chops in the world at night? Not to mention the roasted vegetables and the cheese pies from Aunt Eleni, and the pig intestines turned on a spit all day Saturday by Elsa's cousin, Nikos, on the main road, third restaurant on the left.  I caressed his pigs on Friday night as he prepared them for the next day’s charcoal fire and, meanwhile, seared those lamb chops (which we watched him carve).

What have I omitted? Our wonderful place twenty yards from Bruce and Elsa, the Agrotospito, a three-bedroom stone house with a beautiful veranda, a wine cellar, and a washing machine.  Bona's goat stew on Saturday night, which made me think maybe I did want to die so that these would be the last flavors on my tongue. Bruce's zucchini fritters, Greek salads, and the local sausages (also from Nikos). If we stayed any longer, I would be in danger of getting fat.  Unless I started seriously taking Psari’s beautiful walks, which would keep me fit.

Ταξιδιωτικές εντυπώσεις από το Ψάρι

Από την Λόρα Κίπνις, Καθηγήτρια Κινηματογράφου και Πολιτιστικής Θεωρίας, Πανεπιστήμιο Νορθγουέστερν, ΗΠΑ
(η Λόρα επισκέφτηκε το Ψάρι για 5 μέρες τον Αύγουστο του 2016)

Έχω ερωτευθεί το Ψάρι! Πέρασα 5 μέρες εκεί τον Αύγουστο και μακάρι να είχα περάσει 50 (την άλλη φορά θα το κάνω). Το πέτρινο Αγροτόσπιτο ήταν το τέλειο μέρος διαμονής. Αρχικά να πω ότι το Αγροτόσπιτο μας είχε αφήσει θαυμάσια δωράκια, μαρμελάδα κυδώνι,  Κορινθιακή σταφίδα, καρύδια, και ντοματίνια γλυκά σαν καραμέλες. Και φρέσκα αυγά! Το άλλο μεγάλο προτέρημα του σπιτιού αυτού είναι ότι, καθότι είμαι συγγραφέας και προσπαθούσα να τελειώσω ένα βιβλίο, καθόμουνα στην πανέμορφη μεγάλη βεράντα όλη την ημέρα κι έγραφα… το πρωί στο πίσω μέρος κάτω από το μεγάλο δέντρο, και μετά όταν το έπιανε ο ήλιος εκεί, μετακόμιζα στο πλάι του σπιτιού. Κατάφερα να γράψω τόσο καλά στο Ψάρι ώστε τελείωσα το βιβλίο μου (και τώρα μπορώ πραγματικά να ξεκουραστώ).

Απολαύσαμε δύο θαυμάσια γεύματα στις ταβέρνες του χωριού. Έφαγα παϊδάκια και τις δυο φορές, τέλεια! Τα άλλα δύο βράδυα φάγαμε στο σπίτι των φίλων μας, την Έλσα και τον Μπρους, όπου δοκιμάζαμε τα φρέσκα λαχανικά από τον κήπο τους. Ακόμα καλλίτερα απ´την μαγειρική του Μπρους (που είναι φανταστική) ήταν τα πιάτα και τα γλυκά που μας έκαναν δώρο οι φίλοι της Έλσας… καρυδόπιτα, τυροπιττάρια, γεμιστά, και συγκινηθήκαμε με την γενναιοδωρία τους. Ένα βράδυ η φίλη της Έλσας η Μπόνα έφιαξε το πιο καταπληκτικό μαγειρευτό φαγητό , πραγματικά καταπληκτικό (γίδα βραστή με σούπα τραχανά). Η άλλη αξέχαστη πλευρά του ταξιδιού, εκτός από το φαγητό, ήταν η πορεία δύο ωρών στο βουνό (Κουρκούλα) από όπου μπόρεσα να απολαύσω την πανοραμική θέα του χωριού και να σχεδιάσω το επόμενο ταξίδι μου στο Ψάρι.

Travel memories from Psari

By Laura Kipnis, Professor of Film and Cultural Theory, Northwestern University, USA

(Laura visited Psari for 5 days in August 2016)

I am so in love with Psari! I spent five days there in August and wished it had been 50 (next time it will be). Agrotospito’s stone cottage was such a lovely place to stay. To begin with, Agrotospito left us wonderful little gifts—quince preserves, currants, fresh walnuts, and cherry tomatoes that tasted like candy. And fresh eggs! The other great thing about the house is that I’m a writer, and I was trying to finish a book. I sat on the beautiful terrace all day writing—in the morning in the back, under the big tree, then as the back of the house got sunny, I’d move to the side of the house. I got so much writing done in Psari that I just finished the book (now I can really relax).

We had two wonderful dinners at the tavernas in town—I had lamb chops at both places, yum. The other nights we ate at our friends’ Bruce and Elsa’s house, sampling all the incredibly tasty produce from their garden. Even better than Bruce’s cooking (which is pretty fantastic), was that Elsa’s friends kept giving Elsa gifts of food and desserts—walnut cake, cheese pies, roasted vegetables, and we got to share in the largesse. One night Elsa’s friend Bona made the most amazing goat stew—I mean, amazing. The other memorable part of the visit, apart from the food, was a two hour walk up into the mountain where I got to look down on the village and plan my trip back.