68 χρόνια από την καταστροφή του χωριού μας- Η αφήγηση του μπαρμπα-Μέλτου

Σαν αυτές τις μέρες, πριν από 68 χρόνια το 1944, το χωριό μας ζούσε μια από τις πιο φριχτές στιγμές της ιστορίας του. Η μάχη της Στυμφαλίας και η ταπεινωτική ήττα των δήθεν αήττητων Γερμανών από τους κατοίκους της Στυμφαλίας και τους αντάρτες της περιοχής, είχε σαν αποτέλεσμα το ξέσπασμα της λύσσας των Ναζί κατά των χωριών, των κατοίκων και του βιού τους.

Καταλληλότεροι να μιλήσουν για τις δύσκολες εκείνες ημέρες, δεν είναι άλλοι από τους πρωταγωνιστές, από τους ανθρώπους που με τις όποιες δυνάμεις τους είτε αντιστάθηκαν σθεναρά στον κατακτητή, είτε προσπάθησαν να σώσουν τις οικογένειές τους και το βιός τους από την εκδικητική μανία των «Ούνων».

Από το αρχείο της ΕΡΤ και συγκεκριμένα από το ντοκυμαντέρ «ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ» (1985) είναι το παρακάτω video στο οποίο ο αφηγητής στέκεται στη «στροφή του Μπαρούτη» λίγο έξω από το χωριό μας, ατενίζει προς το σημείο που διεξήχθηκε η  Μάχη της Στυμφαλίας και εξιστορεί τις αναμνήσεις του.

Συγκλονιστικά όμως είναι αυτά που αφηγείται νοερά μέσα από το προσωπικό του ημερολόγιο ο αείμνηστος συγχωριανός μας ο Μπαρμπα-Μέλτος Παπαδημητρίου. Οι γιοί του Δημήτρης & Γιάννης μας έκαναν την μεγάλη τιμή να μας εμπιστευτούν εκτενή αποσπάσματα του ημερολογίου που παρακάτω παραθέτουμε, για την  καταγραφή  σε χρόνο ανύποπτο γεγονότων και καταστάσεων που δείχνουν ανάγλυφα τις φοβερές στιγμές που έζησαν οι πατεράδες και οι παππούδες μας εκείνης της εποχής τα οποία καταγράφουμε και προς χάριν της ιστορικής αλήθειας, αλλά και προκειμένου – όπως είπε ο Δημήτρης Μ. Παπαδημητρίου- να αντιληφθούμε οι σημερινοί άνθρωποι ότι παρόλη την οικονομική κρίση που όλοι βιώνουμε, ότι τίποτε σημερινό δεν μπορεί να συγκριθεί με εκείνη την ανυπέρβλητα  δύσκολη εποχή…

Ο λόγος του Μπαρμπα-Μέλτου συγκλονίζει με την απλότητα αλλά και την αμεσότητα που διαθέτει και μας συγκινεί από την πρώτη λέξη μέχρι το τέλος που δεν είναι άλλο παρά η στοργική ευχή του πατέρα :

          « Ο γράφων ξέρω ότι επήγα πέντε φορές Στρατιώτης και

     ειλικρινά εύχουμαι να μην ιδείτε αυτά που δοκιμάσαμε ΕΜΕΙΣ»

Το κείμενο αυτό – σε κανονικές συνθήκες- θα οφείλαμε να το αφιερώσουμε στη μνήμη των συγχωριανών μας πρωταγωνιστών αυτής της δύσκολης περιόδου, αλλά είμαστε αναγκασμένοι να το «αφιερώσουμε» με θυμό και αποτροπιασμό στους σύγχρονους ιερόσυλους της τριμελούς επιτροπής που έχει συσταθεί στο Υπουργείο Δημόσιας Διοίκησης, με αντικείμενο τον χαρακτηρισμό των πόλεων και των χωριών που είχαν υποστεί καταστροφές κατά την αντίσταση κατά των δυνάμεων κατοχής 1941-1944.

Η εν λόγω επιτροπή – όπως τηλεφωνικά μας ενημέρωσε- μετά από πολύμηνη αναμονή αναιτιολόγητα  γνωμάτευσε ότι το Ψάρι με βάση όσα υπέστη δεν δύναται να χαρακτηριστεί ως μαρτυρικό χωριό !!! 

Σε αναμονή της κοινοποίησης της απόφασης – η οποία δημοκρατικότατα δεν θα δίνει το δικαίωμα καμιάς προσβολής της με οποιοδήποτε ένδικο μέσο (!)- ας πούμε στους «σοφούς» αυτούς ότι η Ιστορία ενός τόπου, δεν γράφεται με βάση πόσες παρεμβάσεις πολιτικάντηδων κάθε περιοχής έχει η επιτροπή σας, (και το Ψάρι δεν είχε) αλλά γράφτηκε ήδη με το αίμα των προπατόρων μας και εσείς απλά οφείλατε να ανιχνεύσετε και να αποδώσετε ιστορική δικαίωση στο χωριό μας… Αλλά θα επανέλθουμε όταν κοινοποιηθεί η απόφαση

.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.--..-.

Παρακάτω παρατίθεται το κείμενο «αποκρυπτογράφησης» του αποσπάσματος του ημερολογίου, όπως το απέδωσε ο Δημήτρης Μιλτ.Παπαδημητρίου (γιός του συντάκτη του ημερολογίου), μαζί με κάποιες επεξηγηματικές προσθήκες επί του αρχικού κειμένου.

Απόσπασμα ημερολογίου

Το χωριό μας Ψάρι κάηκε για 2η φορά από τους Γερμανούς ,στης 9- Ιουλίου το 1944 αιτία των ταγματασφαλιτών και Ε.Α.Μ και τα πληρώνει ο αθώος λαός εάν παιδιά μου το θέλημα του κυρίου σε προστατεύει και από θάνατο και να μην αφαιρέσεις Ζωή. Είδαμε με τα μάτια μας θαυματουργική προφύλαξη στη 3 Ιουλίου 1944 Ο Γερμανός (Αξιωματικός) αποφασίζει να κάνη εκκαθαριστική επιχείρηση κατά των Ανταρτών κινάει από τη Νεμέα με πολλοί στρατό σε τρεις φάλαγγες με στόχο του Ψάρι κυκλώνει του Ψάρι νομίζοντας ότι η Αντάρτες ευρίσκονται στου Ψάρι, εύρισκαν ερημιά η Αντάρτες ήσαν στου Σιούρη (περιοχή-Αλέας) Στο Ψάρι εύρισκαν μερικά γεροντάκια , κακοποίησαν της Γυναίκες που βρήκαν, επήραν ότι τους άρεσε από τα σπίτια και Σκότωσαν (5) πέντε, Ανθρώπους (4) γέρους και γριές ( ανήμπορους κάνοντας σημάδι) Γαλάνη Γεώργιο του Ανδρέα,την Παπαδημητρίου Γιαννούλα του Τρύφωνα , και τους Λαυκιωτέους Χρήστο και Αικατερίνη γέροντες και ανήμπορους να αντιδράσουν την ώρα που έτρωγαν στην αυλή του σπιτιού τους Δολοφόνησαν, έξω από το χωριό σκότωσαν τον ΑΝΔΡΕΑ ΙΩΑΝΝΟΥ ΒΛΑΧΟ στον Προφήτη Ηλία ήταν το σώμα του, και του πήραν 100 πρόβατα από απερισκεψία του Ανδρέα πλήρωσε με τη ζωή του ( και του έκλεψαν όλο το κοπάδι του 100 πρόβατα στην προσπάθεια του να τους εμποδίσει ). Εγώ παιδιά μου ευρισκόμουν εις Θεωδοριζα (περιοχή πάνω από το δασάκι) μακριά ένα χιλιόμετρο από τον όχτο (περιοχή μεταξύ
καναλο και προφήτη Ηλία) που ήσαν πέντε (5) κοπάδια γύρωθε και αρκετοί Γέροντες και μικρά παιδιά αγόρια και κορίτσια. πέρασε απόσπασμα Γερμανοτσολιάδων από Βίδη - Όχτο-προορισμός προφήτης Ηλίας. Μέσα σε μια σε μια μικρή ρεματιά είχαν κρυφτεί εννέα (9) γυναίκες και ο Θανάσης μας 2 1/2 χρονών σύνολον 10 άτομα εκεί σκότωσαν το μουλάρι μου, γιατί ετσίναγε τους γερμανοτσολιάδες , κουβέντιαζαν Ελληνικά και του λέγει ένας Ελληνικά να του ρίξει με το πολυβόλο, το μουλάρι με τα έντερα κρεμασμένα (του είχαν ανοίξει την κοιλιά με την ξιφολόγχη) πήγε στη ρεματιά που ήταν κρυμμένες οι γυναίκες μαζί με το Θανάση Παπαδημητρίου(Μέλτου) και η αδελφή μου Γεωργία σαν να ζήταγε βοήθεια από την κυρά του(το Μουλάρι) εάν πυροβολούσαν θα εύρισκε της Γυναίκες η ριπή. (Το μουλάρι το σκότωσαν τελικά πυροβόλησαν στο κεφάλι με περίστροφο πριν
φτάσει στη ρεματιά ) .Εγώ φεύγοντας από τη θεωδόριζα προαισθανόμενος το κακό ακούγοντας και των πυροβολισμό που σκότωσαν το μουλάρι μου . Οι Γερμανοί συγκεντρώθηκαν στον Προφήτη Ηλία ,εγώ πήγα στον Όχτο ένα χιλιόμετρο μακριά δεξιά από τον Κάναλο (την βρύση) εκεί βρήκα τη Γυναίκα μου και μικρό παιδί μου Θανάση . Ωστόσο είχαν μαζευτεί πολλοί Γέροντες και μικρά παιδιά μου διηγήθηκαν για την απώλεια του Μουλαριού μου, έκανα
κουράγιο στη γυναίκα μου και της λέω να πάω να το γδάρω το δέρμα του να φτιάξουμε τσαρούχια να φορέσουμε . Εκεί που το έγδερνα με την επίβλεψη του Μακαρίτη Γερό Γιόκα ( Νικόλαος Σπυρίδων) μαζεύτηκαν γύρο μου Γέροι - Παιδιά - Γυναίκες και με παρακολουθάγανε και να παρουσιαστήκαν τρεις (3) Γερμανοί σε απόσταση 500-1000 μέτρα μακριά μπορούσα να κρυφτώ ο Γέρο
Γιόκας αποφάσισε και μου είπε να μείνω βγάζω ένα μαντήλι παίρνω μια
γκλίτσα το δένω και το δίνω του Νίκου Κυριακόπουλου του Κώστα του
καλούλη παιδί 10-12 χρόνων τότε, το σηκώνει πανό ο Νίκος και το κίναγε δείξαμε στους Γερμανούς ότι δεν υπάρχει κίνδυνος ήρθαν οι Στρατιώτες πλησίασαν κοντά μας και αποταθήκαν σε μένα που ήμουν ο νεώτερος και έγδερνα το Μουλάρι , και σπασμένα Ελληνικά με ρωτούν τίνος είναι και ποιος το σκότωσε και τους απαντώ με νοήματα ότι είναι δικό μου και εσείς μου το σκοτώσατε , και μου απάντησαν εμείς άλλο θα σου δώσουμε.(το περιμένουμε ακόμα) . Αποτίνονται επίσης σε μένα πάλι και μου λένε πως θέλουν 15 πρόβατα τους λέγω παρόντων και των τσοπάνηδων που ήσαν εκεί ότι εγώ δεν έχω πρόβατα μετράμε τα κοπάδια που ήσαν εκεί γύρω και ήσαν 5 κοπάδια και αποφάσισαν να πάρουν 3 πρόβατα από κάθε κοπάδι , που στάλιζαν κάτω από της Γκορτσιές έριξαν κλήρο να πάω εγώ να τα συγκεντρώσω ήμουν ο νεότερος, αλλά συνέβη το εξής πηγαίνοντας στο πρώτο κοπάδι μαζί με τους Γερμανούς θυμώνουν με μια τσοπάνισσα οι γερμανοί ,
και πάνε στο κοπάδι και ρίχνουν ένα πυροβολισμό και κόβουν 43 πρόβατα μαζί με το κιοσέμη (αρσενικό) και μένα με αφήνουν ελεύθερο να κρυφτώ
Τήνος χέρι είναι μάλλον του θεού ( τα πρόβατα οι γερμανοί τα ήθελαν για να τα φάνε αδιαφορώντας αν οι κάτοχοι τους είχαν άλλους πόρους για να ζήσουν) . Την ίδια μέρα έπιασαν 3-4 Νέους στην ηλικία μου τους πήραν μαζί με άλλους στη μάχη (για ασπίδα των Γερμανών άοπλους ) υπέφεραν αλλά γλύτωσαν των θάνατο συγκεκριμένα έπιασαν των Χρήστο Ανδρέου Σταύρου τέσσερα (4) μέρες σε μάχη στο φυλάκιο των Γερμανών στο Μακρύ λιθάρι, που το εξόντωσαν οι Αντάρτες όπως θα διηγηθώ παρά κάτω . Την ίδια μέρα έπιασαν και το Νίκο Τρύφωνα Παπαδημητρίου Μέσα στο χωριό όπως των πήγαινε ο Γερμανός Αξιωματικός σε ένα σταυροδρόμι με αστραπιαία ταχύτητα ο Νίκος έφυγε από τα χέρια του αυτός ο Αξιωματικός όπως διηγούνται ήταν ο επικεφαλής του φυλακίου στο μακρύ λιθάρι 1500 μέτρα αριστερά από το χωριό.

Την άλλη μέρα 4 Ιουλίου το κύκλωσαν το φυλάκιο οι αντάρτες και
αιχμαλώτισαν και τους σκότωσαν στην Αλέα Αργολίδας εκεί σκοτώθηκαν οι δέκα έξη (16) Γερμανοί και ο Αξιωματικός τραυματίας και τον γνώρισε τον Νίκο Παπαδημητρίου και του έδωσε το χέρι να τον χαιρετήσει γελώντας και αυτός παίρνει το όπλο του και των σκοτώνει ο Θεός ξέρη τον λόγο θα διηγηθώ και πιο κάτω. Έρχομαι πάλιτρεις (3) Ιουλίου εγώ όταν με άφησαν ελεύθερο οι τρεις Γερμανοί πήγα πάλι στον Όχτο τελείωσα το γδάρσιμο του μουλαριού και σκεφτήκαμε με τη Γυναίκα μου την Αδελφή μου Γεωργία και τις άλλες Γυναίκες να πάνε στο χωριό να φυλάξουν τα σπίτια επήραν το δρόμο του κάναλου και έφτασαν στο διάσελο εκεί ήταν φυλάκιο Γερμανών της περνά ένας Στρατιώτης τους αλλάζει δρόμο και της πάει εκεί που είναι σήμερα του Δημήτρη του Λαυκιώτη (μητσολαυκιώτη) το σπίτι τότε ήταν
χωράφι ίσωμα και της βάζει σε γραμμή και το πολυβόλο έτοιμο δια βολή ένας στρατιώτης της ταχτοποιούσε σε παράταξη της Γυναίκες και τον μικρό Θανάση και είναι το θαύμα παιδιά μου. Άγγελος κυρίου ανάγκασε το Θανάση να κλάψει και να ζήτηση ψωμί αναγκάζεται η Μάνα σας με θάρρος και λέγει στο στρατιώτη λίγο ψωμί δια το πίκολο. Ο Αξιωματικός υπεύθυνος και εκτελεστής αλλάζει γνώμη διατάζει τον Στρατιώτη να πάρει μια κουραμάνα ψωμί και να την μοιράσει και του μικρού διπλή μερίδα , ο Αξιωματικός τους είπε να φύγουν και να κοιμηθούν συγκεντρωμένες σε ένα σπίτι για το βράδυ. Εδώ Άγγελος κυρίου προστατεύει τη Μάνα σας από βιασμό όταν ήρθε στο σπίτι μετά από την παρά ολίγο δολοφονία τους , (το σπίτι ήταν δίπλα από το παλιό Σχολείο που ήταν κοιτώνες των Γερμανών τότε ) Ο Στρατιώτης
που ήταν σκοπός βλέποντας την σαν θήραμα αφήνει (γέλιο)-και όπλο χάμω και την πίεζε να την πάει στο κρεβάτι να την βιάση ο μικρός Θανάσης πήγαινε σε αντίθετη κατεύθυνση λίγο λεπτών δουλειά ένας Αξιωματικός κατεβαίνοντας από το σχολείο και βλέποντας των στρατιώτη τον μαλώνει και τον διώχνει για τον λόχο στον Προφήτη Ηλία και έμεινε η μάνα σας και η θεια σας με χάρη του κυρίου και την προστασία του μικρού Θανάση . Ο Κύριος Μεγάλος .

Πέντε (5) Ιουλίου 1944 φεύγει ο λόχος από τον Προφήτη Ηλία για Στυμφαλία και αφήνοντας φυλάκιο με 23 Στρατιώτες στο Μακρύ
λιθάρι και τρεις ομήρους για να κάνουν μπλόκα στο χωριό να πιάσουν
ομήρους για εμπροσθοφυλακή στις εκκαθαριστικές επιχειρήσεις που θα
συνέχιζαν κατά των Ανταρτών δυστυχώς η ευτυχώς ο Θεός ξέρη και θα κρίνει το δίκαιον , προδόθηκαν το φυλάκιο από τον Γεώργιο Οικονομόπουλο Συμβολαιογράφο από πάθος κινούμενος κατά των Γερμανών κίνησε μια (1) ώρα δρόμο και πήρε ένα λόχο Ανταρτών σε δυο ομάδες και κύκλωσαν το φυλάκιο και αιχμαλώτισαν με απώλειες (16) Γερμανούς Νεκρούς μαζί με των Αξιωματικό που είχε πιάσει την πρώτη ημέρα το Νικό Παπαδημητρίου και τον σκότωσε ο Νίκος Παπαδημητρίου και τους άλλους έξη (6) τους έγδυσαν δια ποινή εκδίκησης και τους επήγαν στην Αλέα και τους σκότωσαν και τους άφησαν άταφους και με αίσχη στα νεκρά σώματα τους . Γινόταν μάχη στη Στυμφαλία νικήθηκαν οι Γερμανοί και οπισθοχώρησαν στη Νεμέα έξη (6) Ιουλίου ανασυνταχτήκαν και κάνουν δεύτερη επίθεση και ανίχνευση να βρουν το φυλάκιο που είχαν αφήσει στο Μακρύ λιθάρι , βρήκαν τα επτά πτώματα
γδυτά και κακοποιημένα ,τα πήραν και τα έθαψαν δεν ξέρω που επτά με οκτώ (7-8) Ιουλίου ήταν επί ποδός όλα γύρω στο χωριό , εννέα (9) Ιουλίου τελευταία εκκαθαριστική και καταστρεπτική επιχείρηση ημέρα Κυριακή.
Νεμέα- Ψάρι- Σκοτεινή -Δούσια ήταν ΘΕΡΙΣΤΗΣ είχαμε συγκεντρώσω και τα σιτάρια μας στα αλώνια Φωτιά στο χωριό και στα Δεμάτια -Σιταριού στα αλώνια εμείς επήραμε τα βουνά εγώ ο Μιλτιάδης είχα πάει στου μπουγίατη Αλέα, η Μάνα σας με το Θανάση 2,1/2 χρόνων και η αδελφή μου Γεωργία στου Μποζικά με τους Γιοκαίους , Καλούλη Κώστα , και τους τροφοδοτούσε ο Γιώργος του Γιόκα, που ήταν παντρεμένος στο μποζικά , όλους τρεις (3) ημέρες στης (10-11)δέκα και έντεκα Ιουλίου. Η Μάνα σας από του μποζικά και εγώ από το μπογιάτη ήρθαμε στο χωριό να δούμε το σπίτι είδαμε την ολική καταστροφή Σπίτι ,ρούχα ,στάρια κτλ. όλα καμένα ,κάναμε κουράγιο εμείναμε με ότι φοράγαμε , εγώ και η Μάνα σας επήραμε το δρόμο και επήγαμε να πάρουμε το Θανάση και την Αδελφή μου Γεωργία να έλθουμε στο
χωριό από το Μποζικά η Μάνα σας είχε κρύψει μια προκόβα όταν χωρίσαμε. Η Ελένη η Μάνα σας στο λαιμό στης Μύγες (περιοχές προς Ασπρόκαμπο)την έκρυψε γιατί δεν μπορούσε να την κουβαλά πήγαινε ζαλωμένη το Θανάση ένα ταγάρι ψωμί μια βαρέλα Νερό , είχε και ένα γουρούνι που την ακολουθούσε καλοκαίρι με ζέστη σαν σκυλί κοντά της (αυτό και αν ήταν θαύμα που εξακολουθούσε νηστικό τρώγοντας ότι εύρισκε στο δρόμο μόνο) γιατί αυτό το γουρούνι έγινε οικονομικός πόρος μετά από τέσσερες μήνες για την οικογένεια μου, και βαδίζοντας Γαβριά -Ταμπούρια-εξω από το Μαζί-μποζικά έξω βρήκα τους Γιοκαίους και Κώστα Κυριακόπουλο ή Καλούλη αυτή είχαν τα ζώα τους πρόβατα τα άρμεγαν και είχαν γάλα, και είχαν και το Γιώργο του
Γιόκα στου μποζικά και τους κουβαλούσε και τρώγανε, και οι οικογένειαμου τροφοδοτούνταν από τους Γιοκαίους για τρεις και πλέον ημέρες . Και εγώ ο Μιλτιάδης όταν χωρίσαμε ακολούθησα το δρόμο Λαιμό - Ψάρι – προφήτη Ηλία -Σκοποί, και συνέχεια διαλύοντας η σκοπιά έξη (6) Ιουλίου φεύγουμε συγκεντρωμένοι οι σκοποί ακολουθήσαμε το δρόμο βρυσούλες – Άγιος Θεόδωρος καλιάνων -Σιούρι - εκεί βρήκαμε μεγάλη δύναμη Ανταρτών που εξουδετέρωσαν το φυλάκιο στο Μακρύ λιθάρι και τη μάχη στη Στυμφαλία Νικηταί, τους είπαμε που βρίσκεται ο Γερμανικός Στρατός και μας άφησαν ελεύθερους , εγώ τράβηξα για το μπογίατι Αλέα . Το ψάρι με πληθυσμό 1100
άτομα σχεδόν είχαν σκορπιστή στα βουνά και στα γύρο Χωριά , στο Μπογίατι είπα της Θειας Μήτρενας (αδελφού της Μάνας μου Γυναίκα) και μου ζύμωσε μια κουλούρα Μπομπότα (Ψωμί από Καλαμποκάλευρο) ταψί δηλαδή και το πήρα να το φέρω στην οικογένεια μου την ίδια μέρα , 10 /7 Δέκα Ιουλίου παίρνω με τον Ηλία Λαυκίωτη εκκίνηση Μπουγιάτι- Άγιος Νικόλαος - Καθίσματα -
Ψάρι. Οι Γερμανοί αλώνιζαν και κατέστρεφαν όλα τα χωριά το Ψάρι με 70% καταστροφή .Σκοτεινή - Καλιάνοι- Δούσια λιγότερες καταστροφές. Σμίξαμε με τη μάνα σας στο Ψάρι οπου είδαμε τη καταστροφή πήραμε το ψωμί και βαδίσαμε δια το Μποζικά επήγαμε και εμείς εκεί στης 11/7 έντεκα Ιουλίου και την άλλη μέρα γυρίσαμε στο χωριό μας το Ψάρι, Σπίτι όχι, καμένο . Ρούχα όχι, καμένα . Η Μάνα σας πήγε να πάρει την προκόβα (η Μπατανία που τη λένε) στης Μύγες , την είχαν κλέψει. Ερχόμενη στο χωριό τη πιάνει το
παράπονο και πέφτει κάτω και το στένη στο κλάματα και μοιρολόγια για την καταστροφή, από εκεί περνώντας ο Γιώργος Αριστείδη Σκούρτης την ακούει δένει το μουλάρι στο αμπέλι στο λαιμό και της κάνη κουράγιο και υπομονή και τη φέρνει στο χωριό και μου διηγήθηκε όλα τα συμβάντα και της είπα ο κύριος έτσι ήθελε και τα επέτρεψε να μας δοκιμάσει ενώ είδαμε με τα μάτια μας ότι μας εφύλαξε από βέβαιο θάνατο και εμένα και αυτή Χάρις του Θανάση μη στεναχώριεστε και κάνε το σταυρό σου. Ήρθε η νύκτα ρούχα δεν είχαμε να στρώσουμε να κοιμηθούμε ,πέσαμε στης πλάκες στο πάτωμα να κοιμηθούμε, ρούχα ούτε για κάτω, ούτε για πάνω, το πρωί που σηκωθήκαμε βλέπουμε πώς μας είχαν ρήξη ένα στρώμα χονδρό τράγινο και το μεταχειριστήκαμε το πρώτο βοήθημα ο θεός να αναπαύσει και να της πληρώσει την καλοσύνη της. Την άλλη μέρα 12/7 δώδεκα Ιουλίου νέα μεγάλη εκκαθαριστική επιχείρηση άρχισε από Νεμέα και Κόρινθο και σε όλη την Κορινθία με φωτιές και καταστροφές εγώ με την οικογένεια μου πήγαμε στο
καλιάνοι στο κουνιάδο μου και πήραμε όλοι μαζί πήγαμε και ανεβήκαμε Μπούζι - Ζήρια περάσαμε εκεί τέσσερες (4) ημέρες και οπισθοχώρησαν οι Γερμανοί με απώλειες και γύρισαν στης βάση τους , και δεν μας ενόχλησαν πάλη συνθηκολόγησαν και νικημένοι κατέβασαν την σημαία τους από την Ακρόπολη Αθηνών , και ανέβηκε Η Ελληνική. παρά ότι ελευθερωθήκαμε ο πόλεμος συνεχίστηκε εμφύλιος πόλεμος ποιος θα επικρατήσει το Ε.Α.Μ η ο Εθνικός Στρατός και όλα αυτά τα πλήρωσε ο απλός λαός επιστράτευση από Ε.Α.Μ ένα μήνα άοπλοι να πάμε να πολεμήσουμε τους Έλληνες ως ασπίδες , ευτυχώς έληξε σχηματίστηκε Κυβέρνηση μεταπολεμική ησυχία , έρχεται μετά το 1948 Δεύτερο Αντάρτικο επιστράτευση τώρα από την κυβέρνηση κινδυνεύσαμε για πέντε μήνες Στρατιώτης να πάμε να πολεμήσουμε ποιους τους Έλληνες , έλαβα μέρος σε μάχες εντός της Κορίνθου έληξε και αυτή η
φουρτούνα το 1949 με πολύ αιματηρά γεγονότα τα οποία θα τα γράψουν οι ιστορικοί με την κλίση που θα έχει ο καθένας τους. Ο γράφων ξέρω ότι πήγα πέντε (5) φορές φαντάρος εγώ και τα άτομα της ηλικίας μου. « Ο γράφων ξέρω ότι επήγα πέντε φορές Στρατιώτης και ειλικρινά εύχουμαι να μην ιδείτε αυτά που δοκιμάσαμε ΕΜΕΙΣ»

ΜΙΛΤΙΑΔΗΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ
1914-1992

Επιστροφή