Το πανηγύρι του Δεκαπενταύγουστου στο χωριό μας – ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ

Δεκαπενταύγουστος, το Πάσχα του καλοκαιριού ! Η Παναγιά απ’ άκρου σ’ άκρο της Πατρίδας μας γιορτάζει και μαζί Της γιορτάζουμε όλοι ! Τα εκατοντάδες προσωνύμια που η ευλάβεια των Ελλήνων έχει απευθύνει στη Μητέρα του Χριστού είναι η απτή απόδειξη του σεβασμού και της λατρείας στο πρόσωπο της Θεοτόκου.

Το χωριό μας δεν θα μπορούσε να είναι η εξαίρεση στην πίστη προς την Παναγία μας. Και λαμπρός Ναός προς τιμήν της Κοίμησης της Θεοτόκου υπάρχει, αλλά και λαμπρό πανηγύρι τις ημέρες της Παναγίας γινόταν τα παλιά τα χρόνια στο χωριό μας.

Σε ανάμνηση εκείνων των παλαιών ωραίων χρόνων που το πανηγύρι του Δεκαπενταύγουστου ήταν το σημείο αναφοράς του χωριού μας, ας θυμηθούμε σήμερα κάποια απ’ εκείνα τα πανηγύρια, όταν κόσμος συνέρρεε από όλες τις γωνιές της Κορινθίας (και όχι μόνο) για να συμμετάσχει στο Διονυσιακό Ψαραϊικο γλέντι !  

Η ορχήστρα στο πάλκο, οι χορευτές στη θέση τους, θεατές και εκτός πλατείας,
δίπλα στο περίπτερο του "Σερίφη"
 

Τα γνήσια Δημοτικά τραγούδια του τόπου μας συνάθροισαν σε κοινά τραπέζια και συγκινούσαν τους ανθρώπους και τους ξεσήκωναν σε χορούς «κυκλωτικούς» και έτσι ο κύκλος συνεχιζόταν ανέπαφος…

Δείτε τις συγκινητικές φωτογραφίες από τα παλιά γλέντια του χωριού μας και κάντε βουτιά στο παρελθόν του τόπου μας, σε στιγμές γλεντιού και κεφιού των πατεράδων και των παππούδων μας, σε δεκαπενταύγουστους με γουρνοπούλες στη λαδόκολλα και χορούς τις πρώτες πρωινές ώρες με το κλαρίνο να κλαίει  και τις παρέες στα τραπέζια πίσω από δεκάδες μπουκάλια να περιμένουν τη «σειρά» στο χορό.
Τη «σειρά» στο χορό που θα επιβεβαίωνε κάθε φορά στα παιδικά μας μάτια τον «ιεροτελεστικό» τρόπο που  χόρευαν οι παλιοί Ψαραίοι τον Τσάμικο χορό… 

-Αργά ,δωρικά, μακρόσυρτα, επικά, χωρίς έκφραση στο πρόσωπο, χωρίς ματιά επικεντρωμένη κάπου συγκεκριμένα, χωρίς περιττά τσαλίμια και κυρίως, χωρίς ποτέ να προδίδετε η ψυχή.. Ήταν μια άλλη αντίληψη περί χορού που οι παλιοί συγχωριανοί μας διέθεταν επακριβώς  αλλά που όσο κι αν αυτή η αντίληψη φάνταζε αναμενόμενη ήταν πάντα το ίδιο συναρπαστική…

1958
 

Η κυρα Τασία Σπυρίδων το 1962 με την πατροπαράδοτη γουρνοπούλα 

1958
 

Το προσωπικό του πανηγυριού σε ώρα ανάπαυλας

Το πανηγύρι μας έτσι όπως το έζησαν οι παλαιότεροι δυστυχώς έκλεισε το κύκλο του και αποτελεί σήμερα μόνο μια γλυκιά ανάμνηση. Η έλλειψη ενός βασικού κεντρικού χώρου πλατείας στο Ψάρι αποτελούσε πάντα την αιτία για την μη αναβίωση του. Αν ξεκινούσαμε λοιπόν από την ανεύρεση του χώρου, ίσως το πανηγύρι του Δεκαπενταύγουστου να αποκτήσει και μέλλον στο χωριό μας !

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ !!

Επιστροφή