Χαράλαμπος Δ. Τούντας – Ο γιατρός που πρόσφερε τα μέγιστα στο Ψάρι τη δεκαετία του 1960 & μέχρι σήμερα λατρεύει το χωριό μας

Υπάρχουν άνθρωποι που περνούν από τις ζωές μας και ενώ μεσολαβούν μετά πολλές δεκαετίες, εξακολουθούν να βρίσκονται στη σκέψη μας, ακριβώς γιατί πρόλαβαν και «εγκαταστάθηκαν» στις ψυχές μας, με το χαμόγελό τους, την ανιδιοτέλειά τους, τη διάθεση για προσφορά, τη θετική τους στάση ζωής.

Πενήντα οχτώ (58) χρόνια πίσω, το πολύ μακρινό 1965, ο άνθρωπος που βρισκόταν στο άλλο άκρο της τηλεφωνικής γραμμής βρέθηκε στο Ψάρι, ως «υποψήφιος αγροτικός γιατρός» αρχικά και διορισμένος αγροτικός γιατρός στη συνέχεια.
Νέο παιδί τότε αμέσως μετά τις σπουδές του και την ολοκλήρωση της στρατιωτικής του θητείας, έμεινε δυο χρόνια στο χωριό μας, αλλά ήταν αρκετά για να αφήσει ανεξίτηλα ίχνη με το χαρακτήρα του, την ευσυνειδησία του, την ιατρική του δεινότητα και πολλά άλλα που κάνουν κάποιον να ξεχωρίζει ιδιαίτερα στις ψυχές μας.

• Είμαι ο γιατρός ο Μπάμπης ο Τούντας μου συστήθηκε στο τηλέφωνο. Ήσουνα μικρός τότε που ήμουνα γιατρός στο Ψάρι, αλλά σε θυμάμαι μου είπε.

Ένα κύμα συγκίνησης με κατέλαβε, όταν αντιλήφθηκα ότι μιλούσα με το «θρυλικό» στο χωριό μας γιατρό τον Τούντα !    Δεν νομίζω να υπάρχει άνθρωπος στο Ψάρι, γεννημένος μέχρι τη δεκαετία του 1970 (τουλάχιστον) που να μην θυμάται ( ή να μην έχει ακούσει ) γι’ αυτόν !
Γεννημένος, μεγαλωμένος και γαλουχημένος στην κοντινή μας Αρκαδία, είχε τα ίδια χνώτα μ’ εμάς τους Ψαραίους, γι’ αυτό και «έδεσε» γρήγορα με την κοινωνία του χωριού μας.

Όταν άρχισε να εξιστορεί στο τηλέφωνο, αυτά που έζησε στο Ψάρι, τους ανθρώπους που γνώρισε κι αγάπησε, αλλά και τους δεσμούς που μέχρι σήμερα (88 ετών ήδη) διατηρεί, κατάλαβα με ακρίβεια, πως αυτός ο φτασμένος επιστήμονας – σημείο αναφοράς στην ιατρική στη χώρα μας-  ότι κι αν κατάφερε, ότι κι αν πέτυχε, ότι κι αν κέρδισε σ’ αυτή τη ζωή, δεν το συγκρίνει με κείνα τα δυο όμορφα χρόνια στο Ψάρι !
Υπήρξε προφανώς για το γιατρό Χαράλαμπο Τούντα το χωριό μας, η δική του Ιθάκη, ένα ψήλωμα νοητό που κράτησε στην μετέπειτα ζωή του, για να αντιλαμβάνεται τις διαστάσεις των πραγμάτων γύρω του.

• Ξέρεις Γιάννη – συνέχισε στο τηλέφωνο- συνταξιούχος πια, είπα να καταγράψω ότι έζησα στη ζωή μου κι όπως καταλαβαίνεις ένα μεγάλο κεφάλαιο για μένα είναι το Ψάρι ! Εχω γράψει κάποια πράγματα και θα γράψω κι άλλα συμβάντα, γεγονότα, ευτράπελα που έζησα εκεί. Θα ήθελα να σε ρωτήσω αν έχω την άδεια σου να χρησιμοποιήσω υλικό και φωτογραφίες από την ιστοσελίδα του χωριού για να εμπλουτίσω τα κείμενα.

Ένιωσα άβολα, αυτός ο άνθρωπος που τόσα πρόσφερε στο χωριό μας σε εποχές δύσκολες , να ζητάει κάτι που προδήλως δικαιούται (τουλάχιστον ψυχή τε Ψαραίος) από εμένα, εκείνο το 5χρονο παιδάκι που του πήγαινα δροσερό νεράκι από τη βρύση της Παναγίας ακόμα κι αν δεν διψούσε, για να κερδίσω το κέρασμα, την καραμελιτσα, … Φυσικά και μπορεί να χρησιμοποιήσει ότι χρειαστεί !
 

ΤΟ ΨΑΡΙ ΤΗ ΔΕΚΑΕΤΙΑ ΤΟΥ 1960 (ΑΡΧΕΙΟ ΜΙΕΤ/ΕΛΙΑ)
 

Και σαν ανταπόδοση αυτός ο ξεχωριστός άνθρωπος, εμπιστεύτηκε στην ιστοσελίδα του χωριού μας, κάποια κείμενα που με τη γλαφυρή του πένα αποτύπωσε.
Εικόνες, άνθρωποι, μυρωδιές κι αισθήματα από την ταραγμένη δεκαετία του 1960 ξεπροβάλουν μέσα από τις σελίδες που έστειλε άμεσα ο γιατρός.
Έρχονται στη μνήμη όλα τα πρόσωπα που ιστορούνται κι αναδεικνύονται  όλα τους τα χαρακτηριστικά. Άνθρωποι που δεν υπάρχουν πια, μα είναι μέσα απ’ τα κείμενα σα να είναι δίπλα μας και να μιλάμε !

Από τα κείμενα προκύπτει τολμώ να πω, ότι ο  γιατρός Χαρ. Τούντας, ασχολούμενος με πάθος μια ολάκερη ζωή με την επιστήμη του και την προσπάθεια του να βοηθήσει τον πάσχοντα άνθρωπο, παραγκώνισε έναν σπουδαιο συγγραφέα ! Όμως ποτέ δεν είναι αργά και τώρα που ξεκίνησε νομίζω πως έχει πολλά να προσφέρει !

Τον ευχαριστούμε από καρδιάς για τη διάθεση τεσσάρων (4)  σπουδαίων για την ιστορία του χωριού μας κειμένων που αναφέρονται στη διαμονή του σ’ αυτο, προκειμένου να δημοσιευτούν (σε συνέχειες) άμεσα, για να θυμηθούν οι παλαιότεροι και να μάθουν οι νέοι, τον κ. Χαράλαμπο Δ. Τούντα, αναπληρωτή καθηγητή Παθολογίας, με ειδίκευση στο Σακχαρώδη Διαβήτη που κράτησε για πάντα το Ψάρι στην καρδιά του !

Αλλά και το χωριό μας και οι άνθρωποι του μέχρι σήμερα, θυμούνται τον «γιατρό τον Τούντα» και τη σύζυγο του την κ. Γεωργία. Θυμούνται το χαμόγελο τους και την καλή – πάντα- διάθεση τους. Τη μεγάλη τους καρδιά με τα αγαθά αισθήματα, αλλά και τη δυνατότητα τους (γιατί περί τέτοιας πρόκειται), να εξομοιώνονται με τον καθένα που συναναστρέφονταν. Χωρίς ελιτισμούς, αλλά με περίσσια ανθρωπιά !  

Επιστροφή