Τα νέα του χωριού μας
| Ημ/νία | Τίτλος |
| 24/3/2023 | 25η Μαρτίου 1821 – Οι αγώνες των προγόνων μας μέχρι να φτάσει η άγια μέρα του ξεσηκωμού Συμπληρώνονται φέτος 202 χρόνια από την Ελληνική παλιγγενεσία. 202 χρόνια λευτεριάς από τον τουρκικό ζυγό, που δεν ήταν όμως ο μόνος ζυγός που τυραννούσε τους ραγιάδες προγόνους μας.
Και δεν ήταν μόνο ο τουρκικός ζυγός, γιατί τα χρόνια που προηγήθηκαν της Ελληνικής Επανάστασης του 1821, δυστυχώς κι άλλοι «καλοί μας γείτονες» έσπευσαν να εκμεταλλευτούν με το χειρότερο μάλιστα τρόπο τη δυσκολία και την ανέχεια του Έλληνα εξαιτίας της τουρκικής τυραννίας, καταδυναστεύοντας και λαφυραγωγώντας τη χώρα … Η ιστορία που παρακάτω περιγράφεται, η οποία μάλιστα σε ένα της μέρος διαδραματίστηκε στην περιοχή μας, δίνει τη δυνατότητα να αντιληφθούμε το περίγραμμα αλλά και τις συνθήκες κάτω από τις οποίες οι πρόγονοι μας επαναστάτησαν κατά της δουλείας και κατά όλων των τυράννων. -.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.- Γράφει ο πολύ καλά πληροφορημένος Άγγλος περιηγητής και συγγραφέας William Martin Leake (Travels in the Morea - 1830), πως το έτος 1779, βρισκόντουσαν στο Μοριά 15.000 Αλβανοί οι οποίοι λεηλατούσαν ανελέητα τη χώρα. Μέχρι και οι Τούρκοι κατακτητές είχαν ανησυχήσει, όχι μόνο για αυτούς που είχαν ήδη έρθει, μα και για τους χιλιάδες ακόμα Αλβανούς που είχαν πληροφορηθεί πως υπήρχε μεγάλο πλιάτσικο και ετοιμαζόντουσαν να εισβάλουν κι αυτοί στο Μοριά για την αναζήτηση μερτικού.
Ο Σουλτάνος Αμπντούλ Χαμίτ Α΄ θορυβημένος από τις πολλές αναφορές των υφισταμένων του, εξέδωσε άμεσα δυο Σουλτανικά φιρμάνια, με σκοπό να απομακρυνθούν οι Αλβανοί ληστές από το Μοριά. Οι Αλβανοί όμως παρά τα φιρμάνια δεν πτοήθηκαν ιδιαίτερα και συνέχισαν το ανελέητο πλιάτσικο, τους φόνους και τις καταστροφές σε επαρχίες και χωριά. Ο περίφημος εκείνη την εποχή Χασάν -Μπέης (Καπουδάν -Πασάς), με εκστρατευτικό σώμα ανέλαβε - με τη βοήθεια και Ελλήνων - να εκδιώξει τους Αλβανούς από το Μοριά σκοτώνοντας πολλούς απ’ αυτούς.
Ο Βρετανός ιστορικός George Finlay ("History of the Greek Revolution"), γράφει πως τις αταξίες στο Μοριά εκείνη την εποχή, έκαναν, οι «περίφημοι» καθολικοί Χριστιανοί Αρβανίτες «Μιρντίτ» μαζί με ορθόδοξους χριστιανούς Τσάμηδες, με τη συμμετοχή σε κάποιες περιπτώσεις και Τούρκων. Οι Έλληνες των επαρχιών που υπέφεραν από τις επιδρομές των Αλβανών, μετά την παρέμβαση των Τούρκων και την καταστροφή μεγάλου μέρους των εισβολέων, αποφάσισαν να αντιδράσουν κι αυτοί εναντίον τους και να εκδικηθούν. Εν τω μεταξύ οι εναπομείναντες Αλβανοί συγκεντρώθηκαν στην Τριπολιτσά . Όταν ο Καπουδάν -Πασάς τους απέστειλε «Μπουγιουρντί» να παραδοθούν και να προσκυνήσουν, αυτοί του απάντησαν προκλητικά : «- Βόλια και μπαρούτι έχουμε για σας …» Έξαλλος ο Καπουδάν -Πασάς από την Κόρινθο, διέταξε Τούρκους και Ρωμιούς, όπου βρίσκουν Αλβανούς, να τους παραδίδουν ζωντανούς ή νεκρούς. Και για τους μεν νεκρούς θα έπαιρναν 5 Πολίτικα (ή Σταμπόλια) το κεφάλι, για δε τους ζωντανούς 20 Πολίτικα … Άρχισε τότε μια ανελέητη καταδίωξη εναντίον των ληστοσυμμοριτών από Τούρκους και Έλληνες που ξετρύπωναν τους Αλβανούς που κρυβόντουσαν πρόχειρα όπου έβρισκαν. Εκατοντάδες απ’ αυτούς τους παρέδωσαν στις αρχές. Τους ζωντανούς οι Τούρκοι τους σκότωναν επιτόπου και τους πετούσαν στους γκρεμούς … Από τα πολλά κομμένα κεφάλια των σκοτωμένων φτιάχτηκε τότε πύργος στην Τριπολιτσά. Όσοι Αλβανοί απόμειναν συγκεντρώθηκαν άναρχα και «χωρίς να ρίξουν ντουφέκι» - όπως αναφέρεται χαρακτηριστικά - αρχίσαν να κινούνται προς τη Βόχα για να περάσουν μέσω του Κορινθιακού στη Ρούμελη για να σωθούν. Διάλεξαν ως ασφαλέστερη οδό, το δρόμο από τη γειτονική μας Σκοτεινή προς τις «Πόρτες» όπως έλεγαν τότε την είσοδο της Στυμφαλίας (το σημερινό Σιούρι), για να συνεχίσουν στη συνέχεια προς Βόχα. Σε όλη τη διαδρομή και βέβαια στη Στυμφαλία, οι επιθέσεις που δέχονταν ήταν συνεχείς. Γράφει ο συγγραφέας Γιάννης Βλαχογιάννης στο βιβλίο του «ΚΛΕΦΤΕΣ ΤΟΥ ΜΟΡΙΑ», πως «… τους ήφερναν κυνηγώντας με τους ράβδους οι ποιμένες και θανάτωναν απ’ αυτούς, χωρίς να γυρίσουν να ρίξουν ντουφέκι…» Όσοι κατάφεραν τελικά να φτάσουν στη θάλασσα της Βόχας, κανονιοβολίστηκαν από μια τουρκική γαλιότα που βρισκόταν εκεί και σκόρπισαν … Σε χειρόγραφο σημείωμα που βρίσκεται καταχωρημένο στο περιοδικό «Νέος Ελληνομνήμων» (1922) αναφέρεται χαρακτηριστικά : -.-.-.-.-.-.-.-.-.- Η ανάμνηση των παραπάνω στιγμών της ιστορίας μας, φανερώνει περίτρανα τα δεινά των σκλαβωμένων προγόνων μας τα χρόνια που προηγήθηκαν της Επανάστασης, αλλα ταυτόχρονα αποδεικνύει και την αμείωτη θέληση τους να εκδιώξουν από τα ιερά τους χώματα κάθε λογής παρείσακτο εισβολέα . Κάτι που χάρις στον ηρωισμό τους κατέστη δυνατόν με την επανάσταση της 25η Μαρτίου 1821 και τους αγώνες για Λευτεριά που ακολούθησαν ! Οι κάτοικοι του χωριού μας συμμετείχαν και στα γεγονότα που προηγήθηκαν της Επανάστασης αλλα και στον αγώνα της Παλιγγενεσίας. Τα ιερά οστά εκείνων των Ηρώων του τόπου μας, των οποίων δυστυχώς τα ονόματα δεν διασώθηκαν, βρίσκονται ακόμα και σήμερα θαμμένα στο προαύλιο της Εκκλησιάς της Κοίμησης της Θεοτόκου στο Ψάρι, εκεί που σύντομα πρόκειται να ανεγερθεί το νέο Ηρώον του χωριού μας. Κι ήταν αυτός ο κυρίαρχος λόγος που το υπάρχων Ηρώο του χωριού μας τοποθετήθηκε εκεί το 1924 … Ήταν οι Ψαραίοι πολεμιστές στο πλευρό του Γέρου του Μοριά, του Νικηταρά, του Παπανίκα και τόσων άλλων οπλαρχηγών, στις ιστορικές μάχες στα Δερβενάκια, το Λεβίδι, τον Αγιο- Σώστη το Βαλτέτσι, αλλα και αργότερα εναντίον του Ιμπραήμ στις σπηλιές του ΑγιοΘόδωρα … Ας είναι αναπαυμένοι !
Γιάννης Σκούρτης της – www.psarikorinthias.gr |
