Μιά φωτογραφία ενθύμιο του Δημοτικού Σχολείου Ψαρίου μισό αιώνα πίσω ...

Σωτήριον έτος 1968 .. Περισσότερο από μισό αιώνα από τότε !

Αλλά είναι σαν να είναι χθες … Ο Δάσκαλος μας ο Δούκας στο πάνω μέρος στις σκάλες του σχολείου αριστερά και μπροστά δεξιά η αξιοσέβαστη δασκάλα μας η κ. Κατίνα Αλεξοπούλου χαμογελάει συμμεριζόμενη  τη χαρά μας…

… και παντού στις σκάλες του σχολείο, ένα σμάρι ενωμένο τα τότε σχολιαρόπαιδα του χωριού μας. Όσο και αν προσπαθήσεις δεν μπορείς όλους να τους αναγνωρίσεις. Ο υποφαινόμενος στη Δευτέρα τάξη του δημοτικού Σχολείου Ψαρίου κάπου πίσω – πίσω και τα «μεγάλα» παιδιά μπροστά…

Όλοι κάτι κρατάμε … τι άλλο από τα δώρα τους ευεργέτη του χωριού μας αείμνηστου συγχωριανού μας Βαγγέλη Τσάκου, ο οποίος από την Ελευσίνα - που έζησε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του - δεν ξέχασε ποτέ μέχρι το θάνατό του, τα παιδιά του χωριού του … Ευπατρίδης (με τη σύγχρονη έννοια) με αποδείξεις … κι όχι μόνο παχιά λόγια …

Μεταξύ των άλλων, μερικοί που διακρίνονται στη παλιά αυτή φωτογραφία :  μπροστά ο τέως Πρόεδρος της κοινότητάς μας Σπύρος Παν. Γαλάνης, ο Κώστας Ηλ. Λέγγας, ο αείμνηστος Τάκης Τηλ. Σπυρίδων, ο Μήτσος Χρ. Λέγγας, πιο πίσω η Νίτσα, η Μιμίκα, η Ελένη, η Θοδώρα κι ακόμα παραπίσω ψηλότερα, οι μικρότεροι Βλάσης, Παναγιώτης, Ουρανία, Σταμάτα και τόσα άλλα παιδάκια…

Εντυπωσιακό το πόσα παιδιά είχε τότε, το κλειστό σήμερα Δημοτικό Σχολείο μας (σχεδόν πενήντα !!).  Άξιο προσοχής επίσης, το παιδάκι στα δεξιά που μισοφαίνεται μη ενσωματωμένο στα πολλά παιδιά… Προφανώς ήταν κάποιο μικρό αδελφάκι μαθητή που ήρθε να μοιραστεί εκείνη τη γιορτινή μέρα, τη χαρά όλων των μαθητών για τα ολόφρεσκα δώρα του μπαρμπα-Βαγγέλη… και να πιάσει στα χεράκια του ίσως για πρώτη φορά στη ζωή του ένα παιχνίδι …

Ε δεν έβλεπες και κάθε μέρα τότε στο Ψάρι μπάλες και κούκλες …

Ήταν -αν δεν με ξεγελάει η μνήμη μου- η χρονιά που καθώς μοιράστηκαν οι μπάλες στ’ αγόρια έμεινε τελευταίος κάποιος συμμαθητής μας (τι σημασία έχει σήμερα τ’ όνομα) και η τελευταία αντιστοιχούσα μπάλα, ήταν δυστυχώς σκασμένη … Και κει άρχισε απ’ όλους μας, το τρισκατάρατο σήμερα «μπούλιγκ» …

• Και ο ………..  θα πάρει το «φλούτσι» !! (σκασμένη μπάλα στην Ψαραϊικη αργκό)

Ο παραλαβών βέβαια το «φλούτσι» δεν πτοήθηκε … ‘Έσκασε σε καναδυό που επιμένανε στο «μπούλιγκ» και τις δικές τους μπάλες με μια πρόκα που βρήκε παραπέρα στου «Ικάριου» και γέλαγε στη συνέχεια μαζί τους …

 Έτσι –παράδοξα- ξεπερνιόταν τότε το «μπούλιγκ» …  

Γ.Σ.  -  psarikorinthias.gr

Επιστροφή