Άρθρο του Μπρους Ρόμπινς στο Providence Journal - "Οι Έλληνες δίνουν κάποια διωρία στον ηγέτη τους"

Όλοι γνωρίζουμε ότι ο  συγχωριανός μας  Μπρους Ρόμπινς είναι μια πολύ μεγάλη προσωπικότητα όχι μόνο στις ΗΠΑ αλλά και παγκόσμια. Ένας  άνθρωπος  της διανόησης που η παρουσία του στο χωριό μας τα τελευταία χρόνια,  τιμά όλους μας ιδιαίτερα. 
Η απλότητά του Μπρους επιτρέπει σε όλους να τον προσεγγίζουν και να  συζητούν μαζί του οτιδήποτε. 
Σε κάθε συζήτηση με συγχωριανό μας ο Μπρους επιθυμεί να προσεγγίζει τα αίτια της Ελληνικής κρίσης, όπως τα αντιλαμβάνεται ο απλός άνθρωπος και να κοινοποιεί τα συμπεράσματά του στην παγκόσμια κοινότητα, μέσω άρθρων του στα εγκυρότερα γραπτά και ηλεκτρονικά μέσα μαζικής ενημέρωσης στις ΗΠΑ.
Ο Μπρους είναι δεδομένο ότι συμπάσχει με  κάθε Έλληνα που έχει πληγεί από την άβυσσο της κρίσης. Τα γραπτά του περίτρανα το αποδεικνύουν. Κάθε του καταχώρηση είναι ένα φιλελληνικό λιθαράκι, προκειμένου να αντιληφθεί ο κάθε αναγνώστης του άρθρου του, τι ακριβώς γίνεται σήμερα στην ταλαιπωρημένη μας χώρα.
Η επίκληση συγκεκριμμένων ανθρώπων του χωριού μας στα άρθρα του, πέρα από τον προσδιορισμό της πηγής των πληροφοριών, δείχνει νομίζουμε και την διαρκή ενσωμάτωση του Μπρους στη μικρή μας κοινωνία κάτι που νομίζουμε πως μας επιτρέπει την προσφώνησή του ως συγχωριανό μας !  

Πιό πρόσφατη καταχώρησή του  στις 29/7/2015 στο Providence Journal στις ΗΠΑ.

Διαβάστε το άρθρο του, σε μετάφραση της Έλσας :

Oι Έλληνες δίνουν κάποια διωρία στον ηγέτη τους

Σχεδόν όλοι στο Ψάρι, το μικρό αυτό χωριό όπου βρίσκομαι τελευταία, καλλιεργούν σταφύλια (για κρασί) και μαύρη Κορινθιακή σταφίδα (για τα εδέσματα). Τα περισσότερα κομμάτια γης που καλλιεργούνται είναι μικρά, και έχω ακούσει ότι για πολλές οικογένειες το μέσο ετήσιο εισόδημα απ’το σταφύλι υπολογίζεται σε 3000-4000 ευρώ. Με Αμερικάνικα κριτήρια, κάτι τέτοιο θα ισοδυναμούσε με φτώχεια. Είναι αδιανόητο να σκεφτεί κανείς ότι η Ελληνική κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, εφαρμόζοντας πρόσθετες μεταρρυθμίσεις που απαιτούν οι Ευρωπαίοι κύριοι, είναι έτοιμη ν’αρχίσει να φορολογεί τους ανθρώπους αυτούς. Κι όχι μόνο να τους φορολογεί, αλλά (έτσι φημολογείται) να ζητά τους φόρους εκ των προτέρων.  Συχνά οι άνθρωποι δεν πληρώνονται για τα σταφύλια που διαθέτουν παρά μετά από ένα χρόνο αφ’ότου τα μάζεψαν.

Το Ψάρι μπορεί να μην έχει πολλά λεφτά, αλλά οι Ψαριώτες δεν σου φαίνονται φτωχοί, και με την πραγματική έννοια της λέξης ούτε και είναι φτωχοί. Πολλά απ’αυτά που τους συντηρούν μπορεί να μην φαίνονται σαν τυπικό εισόδημα. Όλοι καλλιεργούν λαχανικά σαν μέρος της οικιακής οικονομίας, μερικοί μάλιστα αρκετά για να τα διαθέτουν στις λαϊκές, και πολλοί έχουν τα κοτόπουλά τους κι άλλα ζώα. Ο θείος Μάχος, που είναι 88 χρονών, μας επισκέπτεται πού και πού τα πρωϊνά, πάντα με τα χέρια γεμάτα. Τις προάλλες μας έφερε ένα φρέσκο κεφάλι νοστιμότατο άσπρο τυρί, μυζήθρα, καθώς κι ένα πιάτο γιαούρτι, και τα δύο φιαγμένα από την γυναίκα του, την θεία Τασία. Έχουν πρόβατα και κατσίκια. Ο θείος Μαχος είναι πάντα ντυμένος ωραία και πάντα ευθυτενής, αν και παραδέχεται ότι πού και πού τον ενοχλεί η μέση του, πράγμα που έπαθε από τότε που προσπάθησε να σηκώσει στα χέρια ένα αρκετά μεγάλο γουρνόπουλο.

Ο θείος Μάχος (που το κανονικό του όνομα είναι Τηλέμαχος, γυός του Οδυσσέα) λέει μερικές φορές ότι τα πράγματα στο χωριό έχουν πέσει. Και μάλλον έχει δίκιο. Αλλά οι αγρότες έχουν τα τρακτέρ τους τώρα (πριν η Ελλάδα μπει στην ΕΟΚ, την προκάτοχο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, δεν είχαν τέτοια μέσα), και ο κόσμος απ’τα γειτονικά χωριά έρχεται ακόμα στο Ψάρι τα βράδυα του Σαββατοκύριακου να χαρεί το πεντανόστιμο ψητό κρέας που φιάχνει ο γυός του θείου Μάχου, ο Νίκος. Στα τραπέζια τα βράδυα στη συζήτηση ακούς αρκετή αυτοκριτική. Οι Έλληνες ξέρουν ότι  δεν είναι αψεγάδιαστοι.  Ξέρουν ότι πριν εκλεγεί ο ΣΥΡΙΖΑ, τα μεγάλα κόμματα είχαν συσσωρεύσει το δημόσιο χρέος κι ότι είχαν ξεζουμίσει την κρατική μηχανή. Αλλά η ιδέα τώρα είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι διαφορετικός- όχι διεφθαρμένος, και ότι έτσι κι αλλοιώς ήθελε να κάνει αλλαγές σαν μερικές που έχουν επιβληθεί, χωρίς όμως το ξεπούλημα εθνικών πλουτοπαραγωγικών πηγών σε εξευτελιστικές τιμές και χωρίς την ταπείνωση απ’την αδυναμία ακόμα και να περάσει νόμους η κυβέρνηση που δεν επιδοκιμάζει η Ευρώπη.

Γι’αυτό ο κόσμος επιμένει να στηρίζει τον Πρωθυπουργό Τσίπρα, παρόλο που ο Τσίπρας χρειάστηκε να κάνει μιά επίπονη στροφή γιά την κρίση του χρέους και να δεχτεί σχεδόν ολόκληρο το πακέτο λιτότητας και ιδιωτικοποιήσεων που είχε πριν κτιτικάρει. Η περιοχή αυτή γενικά ψηφίζει προς τα δεξιά, αλλά ο κόσμος σταμάτησε τελευταία να ρίχνει την ψήφο του με βάση τους παραδοσιακούς κομματικούς συσχετισμούς. Ένα εντυπωσιακό ποσοστό ψήφισε “Όχι” στο δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου. Η ψήφος αυτή έδειξε ότι οι άνθρωποι αισθάνονται ότι βρίσκονται μπροστά σ’ένα πραγματικά νέο φαινόμενο.

Υπάρχουν πράγματα που είναι δύσκολα να δει κανείς απ’το χωριό αυτό. Οι Έλληνες παραπονιούνται ότι η δημοκρατία μίλησε στο δημοψήφισμα, αλλά η Ευρώπη δεν άκουσε. Αλλά δεν είναι μόνο οι αρχηγοί των άλλων Ευρωπαϊκών κρατών που εναντιώνονται στα προγράμματα διάσωσης της Ελλάδας. Είναι και οι ψηφοφόροι των άλλων χωρών. Κι αυτή είναι μιά άλλη φωνή δημοκρατίας. Φυσικά το ότι αρχηγοί όπως η Άγγελα Μέρκελ μπορούν να κρύβονται πίσω από τις επιθυμίες του εκλογικού τους σώματος είναι αποτέλεσμα πανούργας στρατηγικής.

Το 2012, οι ιδιωτικές τράπεζες της Γερμανίας και της Γαλλίας που ήταν κάτοχοι του μεγαλύτερου μέρους του Ελληνικού χρέους εξαγοράστηκαν σιωπηλά. Και μετά απ’αυτό, δεν ήταν πιά οι τράπεζες αλλά οι Ευρωπαίοι ψηφοφόροι που βρέθηκαν εκτεθημένοι. Εκείνη ακριβώς ήταν η στιγμή που θα έπρεπε να είχαν αντιδράσει οι Ευρωπαίοι ψηφοφόροι, αλλά δεν τόκαναν. Κι έτσι τώρα το θέμα φαίνεται σαν να είναι δημοκρατία εναντίον δημοκρατίας αντί γι’αυτό που πραγματικά είναι: δημοκρατία εναντίον των τραπεζών.

‘Οταν η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα υποχρέωσε την κυβέρνηση Τσίπρα να κλείσει τις τράπεζες και να περιορίσει σε 60 ευρώ την ημερήσια ανάληψη στα ΑΤΜ, μερικοί αγρότες στο Ψάρι αποφάσισαν να πάνε στην κοντινότερη πόλη με αυτοκίνητο μαζί (για να κάνουν οικονομία στην βενζίνη) γύρω στις 11:30 το βράδυ ώστε να πάρουν λεφτά γιά δυό μέρες. Γι’αυτούς το ποσό αυτό δεν ήταν απλά για νάρθουν γύρω: χωρίς τα λεφτά αυτά δεν μπορούσαν ν’αγοράσουν φάρμακα να ραντίσουν τα χωράφια η πετρέλαιο για τα τρακτέρ τους. Ήταν μιά γεύση του τί θα μπορούσε να είχε συμβεί αν ο Τσίπρας δεν είχε υποχωρήσει. Κι όλοι ξέρουν ότι γι’αυτό το έκανε.  Έχει κουραστεί ο κόσμος απ’την κρίση. Οι άνθρωποι ξέρουν ότι οι ίδιοι δεν την προκάλεσαν την κρίση. Αλλά δίνουν στην κυβέρνηση κάποια διωρία.

Μπρους Ρόμπινς

25 Ιουλίου 2015

Επιστροφή