Χρήστος Επ. Χρόνης

 Γεννημένος το 1902, ο Χρήστος μεγάλωσε με τον ίδιο τρόπο που όλοι οι Ψαριώτες συνήθιζαν να μεγαλώνουν εκείνη την εποχή. Η οικογένειά του δεν ήταν πολύ πλούσια, αλλά σίγουρα ζούσαν ευπρεπώς. Ο Χρήστος είχε άλλες 5 αδελφές, την Ευανθία, την Κωνσταντίνα, την Καλλιόπη, την Ελένη και την Αικατερίνη. Η μητέρα του ονομαζόταν Παπαγεωργίου στο επίθετο.

Όταν ο Χρήστος έγινε 18 χρονών, υπηρέτησε τη στρατιωτική του θητεία και στάλθηκε στην Τουρκία κατά τον Ελληνοτουρκικό πόλεμο. Έμεινε εκεί μέχρι το τέλος του πολέμου το 1922, και μετά επέστρεψε στο Ψάρι. Μερικά χρόνια αργότερα, ο Χρήστος εκλέχθηκε πρόεδρος του χωριού κατά την περίοδο του ’30 και τις αρχές του ’40. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, οι  Γερμανοί και οι Ιταλοί εισέβαλλαν στην Ελλάδα και εξαπλώνονταν συνεχώς στην περιοχή γύρω της Στυμφαλίας.

Μια μέρα, οι Ιταλοί εισέβαλλαν στο Ψάρι και τρομοκρατούσαν τους ανθρώπους χωρίς έλεος. Έψαχναν για άνδρες, γυναίκες, ακόμα και παιδιά που κουβαλούσαν όπλα στο χωριό. Ο Χρήστος είχε ήδη παραδώσει τα όπλα του στο παρελθόν, όπως και η οικογένειά του. Πέρασαν αρκετές ώρες εκείνη τη μέρα ώσπου ξαφνικά δύο αγόρια άρχισαν να έχουν μία διαφωνία. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα ένα από τα αγόρια να ισχυρίζεται στους Ιταλούς ότι ένας Γεώργιος Βλάχος είχε κρυμμένα τα όπλα του στο χωράφι, το οποίο βρισκόταν δίπλα στο σπίτι του Χρόνη. Ο Χρήστος εκείνη την ώρα περπατούσε σε εκείνη την περιοχή, όπου δυστυχώς οι Ιταλοί υποπτεύθηκαν ότι αυτός ήταν ο Γεώργιος και τον χτύπησαν. Άφησαν τον Χρήστο με μώλωπες και σκισίματα σε όλο του το κορμί. Αργότερα, οι Ιταλοί κατάλαβαν πως χτύπησαν λάθος άτομο και απολογήθηκαν για την παρεξήγηση.

 Εκτός από το ότι αυτή υπήρξε μία δραματική περίσταση για τον Χρήστο, την οικογένειά του και το Ψάρι γενικότερα, ποτέ δεν σταμάτησαν να μαλώνουν. Όταν οι Γερμανοί και οι Ιταλοί εκδιώχθηκαν από την Ελλάδα, ο γιός του, ο Δημήτριος Χρόνης (ο παππούς μου), μαζί με κάποια άλλα από τα αδέρφια του, μετανάστευσαν στην Αυστραλία για μία καλύτερη ζωή.

Επιμέλεια άρθρου: Νικήτας Χ. Χρόνης (δισέγγονος του Χρήστου Επ. Χρόνη)  

Christos Epaminondas Chronis.

Born in 1902, Christos grew up the way most Psariotes did during that time. His family were not very rich, but definitely made the most of what they had. Christos had 5 other sisters, Evanthia, Konstantina, Kaliopi, Eleni and Ekaterini. His mother was from the Papageorgiou family.
When Christos was 18, he served in the military and was sent to Turkey during the Greco-Turkish war. He stayed there until the end of the battle in 1922, and then returned back to Psari.

Years later, Christos was elected president of the village during the late '30s and early '40s. During this period, the Germans and Italians had entered Greece and were constantly swarming the area around Stymphalia. One day, the Italians invaded Psari and ruthlessly terrorized the people. They were looking for the men, women and even
children who allegedly were carrying fire arms in the village. Christos had already surrendered his weapons in the past, as well did his family.
Several hours passed that day, and suddenly, two boys began to have an argument. This resulted with of one of them claiming to the Italian authorities that one Georgios Vlachos had his weapons hiding in the farmyard, which was located next to the Chronis house. Christos at the time was walking from that area, where unfortunately, the Italians suspected him of being Georgios. They beat him. Left Christos with bruises and cuts all over his body. Later, the Italians realized that they harmed the wrong person and apologized for the miss understanding.

Besides this being a traumatic occasion for Christos, his family and Psari in general, they never stopped fighting. Once the Germans and Italians were expelled from Greece, his son, Demetrios Chronis (my grandfather), with some of the other brothers, moved to Australia for a better life.

Επιστροφή