Δυο λογοτέχνες – επισκέπτες του χωριού μας το φετινό καλοκαίρι, γράφουν για το Ψάρι

Δυο άνθρωποι που υπηρετούν με συνέπεια και αγάπη τη διεθνή λογοτεχνία, επισκέφτηκαν το φετινό καλοκαίρι το χωριό μας. Περπάτησαν τα βουνά μας, έμαθαν τις ιστορίες και τους θρύλους μας, αντιλήφθηκαν την ιδιαιτερότητα του τόπου μας. «Υπεύθυνοι» για την παρουσία τους αλλά και την ξενάγηση στο χωριό μας, οι συγχωριανοί μας Μπρους Ρόμπινς και Έλσα Σταματοπούλου.

Αναχωρώντας από το Ψάρι οι φιλοξενούμενοί μας, είχαν την καλοσύνη να μας στείλουν δυο κείμενα για το χωριό μας, στα οποία συνοψίζουν το περίγραμμα του τόπου μας από την ιδιαίτερη άποψη του λογοτέχνη.

Τους ευχαριστούμε πολύ για την παρουσία τους στο χωριό μας, τους ευχόμαστε υγεία και επιτυχίες στο έργο τους και ελπίζουμε να μας ξαναεπισκεφτούν στο μέλλον !

www.psarikorinthias.gr 

-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-

Η Άντρεα Άπλμπυ (Andrea Applebee) επισκέφτηκε το Ψάρι από τις 31 Ιουλίου έως τις 2 Αυγούστου 2024

Η Andrea Applebee είναι Αμερικανίδα συγγραφέας με έδρα την Αθήνα, Ελλάδα. Το πρώτο της βιβλίο με ποιήματα, Aletheia, κυκλοφόρησε από τις Black Square Editions (NY) το 2016. Το Mercy Athena, ένα έργο μη μυθοπλασίας, κυκλοφόρησε στη σειρά Cahiers το 2019. Ένα βιβλίο ποιημάτων, Anemones, κυκλοφόρησε από τον Magra Press το 2020. Η Άντρεα είναι τυφλή και περιηγείται με τον σκύλο-οδηγό της, τον Άλεξ.

ΨΑΡΙ

Στο βουνό ο χρόνος συναντάται

με καμπάνες, μέλισσες, τρακτέρ

πριν εγκατασταθεί βαθιά στους πέτρινους τοίχους με τη μνήμη πολλών ετών ειρήνης μετά τη φωτιά

και όπως με το φαγητό μετά τη φτώχεια, τον ύπνο μετά τον πανικό

εκπέμπει την πληρότητα του παρελθόντος σε κατάπληξη και θαύμα.

Το βουνό είναι ένα άγρυπνο ψάρι με πλατιά πλάτη, που μας τραγουδάει το

άσμα Old Man River

σε όλους μας,

τα ύποπτα τσοπανόσκυλα, τα φωτεινά φαντάσματα

καθισμένα στο βαρύ ξύλινο τραπέζι στο κελάρι

ανάμεσα στα βαρέλια κρασιού και τα εργαλεία κήπου.

Η γλιστρίδα στεφανώνει τις ράβδους

και οι έφηβοι τρέχουν πάνω κάτω στο δρόμο.

Όταν πέφτει η νύχτα στο βουνό

και οι πύλες τρίζουν και τα παντζούρια ανατριχιάζουν καθώς κλείνουν

μικροσκοπικά φώτα, σαν αστέρια, ανάβουν

σε φλέβες υπόγειου κρυστάλλου

και στις καρδιές των γριών

που τα ξέρουν όλα.

— Andrea Applebee

Andrea Applebee was in Psari from 31 July to 2 August 2024

Andrea Applebee is an American writer based in Athens, Greece. Her first book of poems, Aletheia, was released by Black Square Editions (NY) in 2016.  Mercy Athena, a nonfiction work, came out in the Cahiers Series in 2019. A chapbook of poems, Anemones, was published by Magra Press in 2020. Andrea is blind and navigates with her guide dog, Alex.

PSARI

On the mountain time is meted

by bells, bees, tractors

before settling deep in the stone walls with the memory of many years of peace after fire

and as with food after poverty, sleep after panic

it radiates past completeness into wonder.

The mountain is a broad backed watchful fish, singing

Old Man River to us

all of us,

the suspicious sheepdogs, the luminous phantoms

seated at the heavy wood table in the cellar

among the wine barrels and garden tools.

Purslane wreathes the spigots

and teens run up and down the street.

When night falls on the mountain

and the gates creak and the shutters shudder as they close

tiny lights, like stars, ignite

in veins of underground crystal

and in the hearts of old women

who know everything.

— Andrea Applebee
 

-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-

Ο Siddhartha Deb επισκέφτηκε το Ψάρι από τις 31 Ιουλίου έως τις 2 Αυγούστου 2024.

Ήταν η δεύτερη φορά που βρέθηκε το χωριό μας

Γεννημένος στη βορειοανατολική Ινδία, ο  Σιντχάρτα Ντεμπ (Siddhartha Deb) ζει στη Νέα Υόρκη. Η μυθοπλασία και η πεζή του λογοτεχνία έχουν συμπεριληφθεί στη μεγάλη λίστα για το Διεθνές Λογοτεχνικό Βραβείο του Δουβλίνου, έχουν επιλεγεί για το Βραβείο Όργουελ και τους έχουν απονεμηθεί το βραβείο Pen Open και το βραβείο Anthony Veasna So Fiction 2024. Η δημοσιογραφία και τα δοκίμιά του έχουν εμφανιστεί στους New York Times, The Guardian, The New Republic, Dissent, The Baffler, N+1 και Caravan. Το τελευταίο του μυθιστόρημα είναι Το φως στο τέλος του κόσμου (2023). Η μη λογοτεχνική συλλογή του Twilight Prisoners: The Rise of the Hindu Right and the Fall of India κυκλοφόρησε το 2024.

Το Ψάρι είναι τόπος ορεινού χρόνου, βαθιών ιστοριών και αναμνήσεων γυαλισμένων σαν βράχος κάτω από το νερό. Δεν πας στο Ψάρι αν θέλεις να κινηθείς με αδυσώπητη ταχύτητα, αν και σου επιτρέπεται να σπρώξεις τον εαυτό σου, παίρνοντας τα μονοπάτια που σκαρφαλώνουν πέρα από αμπέλια βαριά με μελλοντικό κρασί. Τα αμπέλια θυμούνται, τα μονοπάτια που οδηγούν στα βουνά θυμούνται και τα τραπέζια φορτωμένα με φαγητό και κρασί θυμούνται. Θυμάμαι, επίσης, ότι έχω ξαναπάει στο Ψάρι. Θυμάμαι ότι ήμουν χαρούμενος τότε αλλά είμαι πιο χαρούμενος τώρα. Ο χρόνος έχει κόψει τις βαθιές αυλακώσεις του μέσα μου, κι εγώ επέστρεψα στο Ψάρι, παιδί άλλων, μακρινών βουνών, κρατώντας στα χέρια μου μια σπίθα θάρρους που μπορεί να γίνει φλόγα και ένα βότσαλο που μπορεί να γίνει ακόμα ένα άλλο, αόρατο, βουνό.

Siddhartha Deb was in Psari from 31 July to 2 August 2024

It was his second visit to our village

Born in north-eastern India, Siddhartha Deb lives in New York. His fiction and nonfiction have been longlisted for the International Dublin Literary Award, shortlisted for the Orwell Prize, and been awarded the Pen Open prize and the 2024 Anthony Veasna So Fiction prize. His journalism and essays have appeared in The New York Times, The Guardian, The New Republic, Dissent, The Baffler, N+1, and Caravan. His latest novel is The Light at the End of the World (2023). His nonfiction collection Twilight Prisoners: The Rise of the Hindu Right and the Fall of India was released in 2024.

Psari is a place of mountain time, of deep histories and memories polished like rock under water. You do not go to Psari if you wish to move at relentless speed, although you are allowed to push yourself, taking the walking paths climbing past vineyards heavy with future wine. The vines remember, the paths leading up to the mountains remember, and the tables laden with food and wine remember. I remember, too, that I have been to Psari before. I remember that I was happy then but I am happier now. Time has cuts its deep grooves into me, and I have returned to Psari, child of other, distant mountains, holding in my hands a spark of courage that may become a flame and a pebble that may yet become another, invisible, mountain.

Επιστροφή