5η Ιουνίου 2022 - Εορτασμός ανάμνησης των εγκαινίων του Ιερού Ναού του Αγίου Νικολάου του εξ ΙΧθύος στο χωριό μας

Όθεν και γάνυται εν σοι, η Πατρίς σου ευπρεπώς, Νικόλαε Νεομάρτυς …

«Λάμπει από Σένα με ευπρέπεια η Πατρίδα Σου Νεομάρτυς Νικόλαε…»

Η παραπάνω σπουδαία «φράση» περιέχεται στο απολυτίκιο προς τιμήν του Νεομάρτυρος Αγίου Νικολάου του εξ Ιχθύος της Κορινθίας. Το απολυτίκιό Του, συντάχθηκε σε άγνωστο παλαιότερο χρόνο από τη Μονή Μεγάλου Μετεώρου, την κιβωτό της Μνήμης του Αγίου μας από τη χρονιά του Μαρτυρίου Του (1554).
Ψάλθηκε για πρώτη φορά στο χωριό μας κατά την ιστορική πρώτη άφιξη της Ιερής Του Κάρας το έτος 1992.

Ήταν εκείνες οι μέρες του 1992 με την άφιξη για πρώτη φορά της Ιερής Κάρας στο χωριό μας (όπως και οι αντίστοιχες μέρες του 1993 και του 2014) το αποκορύφωμα της λατρευτικής μας διάθεσης προς ότι σπουδαιότερο και συνάμα Ιερότερο έβγαλε στους πολλούς αιώνες ύπαρξής του το χωριό μας.

Σε λίγες μέρες φθάνουμε αισίως στην 5^η Ιουνίου 2022, την πρώτη Κυριακή του μήνα. Τη μέρα που έχει θεσπιστεί να εορτάζεται στο χωριό μας η ανάμνηση των εγκαινίων του Ιερού Ναού του Αγίου Νικολάου του εξ Ιχθύος της Κορινθίας. Η μέρα αυτή γιορταζόταν από την καθιέρωσή της, πάντα στο Ψάρι με τιμή, κατάνυξη και βέβαια την αρμόζουσα –εκ μέρους μας - προσέλευση …

Τα τελευταία χρόνια όμως έχουμε πολλές δικαιολογίες να ψελλίσουμε όλοι μας για την τάση για εγκατάλειψη αυτής της τόσο ξεχωριστής για το χωριό μας ημέρας. Μας φταίει η δεκάχρονη οικονομική κρίση, η πανδημία που άλλαξε το κοινωνικό μας γίγνεσθαι, η ακρίβεια κτλ. κτλ.
Δικαιολογίες σίγουρα μπορούμε να βρούμε πολλές. Ας αναλογιστούμε όμως όλοι αυτό το νέο παλληκάρι τον Άγιο Νικόλαο. Τριαντάρης περίπου με οικογένεια και παιδιά, υποχρεώσεις αλλά και λαμπρό μέλλον, αν θα σκεφτόταν «ρεαλιστικά» …

Δεν επικαλέστηκε όμως καμιά δικαιολογία, ούτε για τις κρίσεις της εποχής, ούτε για τα προσωπικά Του ενδεχομένως προβλήματα. Ούτε σκέφτηκε «ρεαλιστικά» όπως ήθελαν οι βασανιστές Του. Βάδισε με πρωτοφανή γενναιότητα το δρόμο του Μαρτυρίου Του αγόγγυστα, μέχρι την τελευταία Του στιγμή. Δεν δείλιασε ούτε μπρος στο δεδομένο τέλος, ούτε μπρος στην αλαλάζουσα τουρκιά που ήταν μαζεμένη ανυπόμονα μπροστά στην πυρά …

Θα πει κανείς μα Αυτός δεν ήταν ένας απλός άνθρωπος, ήταν ένας Άγιος….

Κανείς όμως δεν μας ζήτησε να αγιάσουμε. Να διατηρήσουμε τη Μνήμη Του μας ζητήθηκε από το γεγονός και μόνο ότι έχουμε την τεράστια τιμή να είμαστε συγχωριανοί Του !

Να γιορτάζουμε με τιμή και υπερηφάνεια τις ημέρες Εορτής Του. Όχι αναμένοντας κάποιο «καλό» ως ανταπόδοση από τον Άγιο … Αυτό θα ήταν έργο της ανθρώπινης αδυναμίας…

Κι ας κουραστήκαμε πιά να ζητάμε χωρίς ελπίδα «να μας φέρουνε» την Κάρα και παράλληλα βλέπουμε ότι κανένας δεν ενδιαφέρεται ή  προθυμοποιείται γι’ αυτό. Εμείς ας διατηρήσουμε την Εικόνα Του & την Ιερή Του Κάρα βαθιά στην ψυχή μας τιμώντας εσαεί τη θυσία Του …

Ανταπόδοση της θυσίας Του οφείλουμε μέσα στα ανθρώπινα μικρά μας όρια …
Και θα μπορούσε να είναι αυτή η ανταπόδοση, η συμβολική μας παρουσία στο εκκλησάκι Του εκείνη τη μέρα αλλά κι ένα μικρό κεράκι όπου αλλού κι αν βρισκόμαστε.
Τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο !

• Χρόνια πολλά !  
   

Επιστροφή