Άγιος Νικόλαος εξ Ιχθύος της Κορινθίας ή Sanctus Valentinus ; - Η επιλογή της αγάπης μπορεί να είναι λογική, Ελληνική … και με ημερολογιακή ταύτιση

Για τους πολλούς (και δη τους ερωτευμένους) στις 14 Φεβρουαρίου γιορτάζει ο Άγιος Βαλεντίνος. Μια γιορτή που για την Ελλάδα είναι ξενόφερτη και δεν αποτελεί άλλωστε επίσημη εορτή της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Η εθιμική –μόνο- καθιέρωση της εορτής πραγματοποιήθηκε στα τέλη της δεκαετίας του ’70 μετά από επίμονη προσπάθεια του «συνδικάτου» των ανθοπωλών για ευνόητους εμπορικούς λόγους.

Ποιος ήταν όμως αυτός ο Άγιος Βαλεντίνος;

Ήταν ένας καθολικός ιερέας που μαρτύρησε για την πίστη του στις 14 Φεβρουαρίου του 270 μ.Χ. κατά τους διωγμούς του Ρωμαίου αυτοκράτορα Κλαύδιου.

Καταδικάστηκε σε θάνατο, με την κατηγορία ότι τελούσε γάμους ανάμεσα σε ζευγάρια, διαδίδοντας και στερεώνοντας έτσι τη χριστιανική πίστη.

Κατά τη διάρκεια της φυλάκισής του ο Βαλεντίνος (λόγω της άρνησής του να αποκηρύξει την πίστη του), ερωτεύτηκε την τυφλή κόρη του δεσμοφύλακά του, στην οποία μάλιστα έστειλε κι ένα γράμμα με την υπογραφή: «Με αγάπη από τον Βαλεντίνο σου».

Η Καθολική Εκκλησία μετά το μαρτύριο αναγνώρισε τον Βαλεντίνο ως Άγιο και πολύ αργότερα (στις 14 Φεβρουαρίου 496 μ.Χ.) τον κατέστησε προστάτη των ερωτευμένων, με μόνο στόχο να αντικαταστήσει την ενοχλητική για αυτήν παγανιστική τελετή της γονιμότητας τα «Λουπερκάλια» που εορταζόταν από την αρχαιότητα κάθε 15^η Φεβρουαρίου.

Με το πέρασμα του χρόνου, η γιορτή πέρασε από την Ιταλία στην Ευρώπη και από τη Βρετανία στην Αμερική.

Σήμερα όμως η Καθολική εκκλησία έχει υποβιβάσει τη γιορτή του σε μια απλή τοπική εορτή, ενώ εξακολουθεί να θεωρείται επίσημη εορτή στην Αγγλικανική Κοινωνία, καθώς και στην Λουθηρανική Εκκλησία.

Η Ορθόδοξη Ελληνική Εκκλησία στο παρελθόν κατά καιρούς είχε προσπαθήσει να καθιερώσει τον «δικό της» Άγιο των ερωτευμένων σε αντικατάσταση του Λατίνου Βαλεντίνου :
- Το 1994, ο τότε εκπρόσωπος Τύπου της Ιεράς Συνόδου, Γιάννης Χατζηφώτης, πρότεινε να καθιερωθεί ως ημέρα των ερωτευμένων η γιορτή του Αγίου Υακίνθου, που τιμάται στις 3 Ιουλίου.
Ο Υάκινθος καταγόταν από την Καισάρεια της Καπαδοκίας και υπηρετούσε ως κουβικουλάριος (θαλαμηπόλος) του Ρωμαίου αυτοκράτορα Τραϊανού. Άνθρωπος εμπιστοσύνης του αυτοκράτορα, ο Υάκινθος προσηλυτίσθηκε στον Χριστιανισμό, προκαλώντας την οργή του Τραϊανού, που όταν το έμαθε διέταξε να τον φυλακίσουν χωρίς να του δίνουν καθόλου φαγητό. Την 41^η ημέρα της φυλάκισής του, σε ηλικία 20 ετών, παρέδωσε το πνεύμα του στον Κύριο.

Η εορτή του Αγίου Υακίνθου ως προστάτη των ερωτευμένων έχει επικρατήσει σήμερα μόνο τοπικά στα Ανώγεια της Κρήτης, με προσπάθειες του ντόπιου τραγουδοποιού Λουδοβίκου των Ανωγείων. 

-Το 2000 ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος, στην προσπάθειά του να φέρει πιο κοντά τη νεολαία στην Εκκλησία, πρότεινε να εορτάζεται η γιορτή των ερωτευμένων στις 13 Φεβρουαρίου, ημέρα που η Ορθοδοξία τιμά τη μνήμη των Αποστόλων Ακύλα και Πρίσκιλλας, ενός ενάρετου ζευγαριού ιουδαίων σκηνοποιών, που ζούσε στην Κόρινθο και είχε ασπαστεί το Χριστιανισμό.

Διάφοροι λόγοι δεν επέτρεψαν έκτοτε την καθολική καθιέρωση των παραπάνω προτάσεων για την αντικατάσταση του Βαλεντίνου.  

Στις 14 Φεβρουαρίου η Ορθοδοξία εορτάζει τη μνήμη του ενδόξου Νεομάρτυρος Αγίου Νικολάου του εξ Ιχθύος της Κορινθίας.

Γεννήθηκε στο Ψάρι της Κορινθίας περίπου το 1520 από Έλληνες γονείς, τον Ιωάννη και την Καλή. Μαρτύρησε νέος στην Κωνσταντινούπολη το 1554 με χαρακτηριστική Ελληνοπρέπεια  αρνούμενος να αλλαξοπιστήσει.  

Το στοιχείο που νομίζουμε πως θα μπορούσε να καταστήσει τον Άγιο Νικόλαο τον εξ Ιχθύος της Κορινθίας στις ψυχές μας, ως τον Άγιο της αγνής Αγάπης, πέρα από την ημερομηνία του μαρτυρίου Του, είναι η αληθινή μεγάλη αγάπη που βίωναν μέσα στο θεσμό του γάμου με τη σύζυγό Του, (της οποίας το όνομα δυστυχώς δεν διασώθηκε) με την οποία είχε αποκτήσει δυό παιδιά όπως προκύπτει από τις απεικονίσεις του μαρτυρίου Του.

Χαρακτηριστικό της αληθινής μεγάλης αγάπης που ζούσε το νεαρό ζευγάρι, είναι ένα στοιχείο από το βίο του Αγίου Νικολάου :   

Μέσα στην σκοτεινή φυλακή Τον επισκέφτηκε η σύζυγός του μετά από παρότρυνση των Τούρκων με την ελπίδα η σύζυγος να μεταπείσει τον αμετανόητο Νικόλαο για να τουρκέψει.
Στον ελάχιστο χρόνο που τους διατέθηκε όμως έλαμψε το θαύμα της αγνής Αγάπης που πλάθεται μέσα στα πλαίσια του γάμου και της οικογένειας.
Δεν κουβέντιασαν για τα «τετριμμένα» τι θα γίνει η οικογένειά Του μετά το επαπειλούμενο βέβαιο μαρτύριο και τον θάνατό Του. Δεν μίλησαν καν για το μεγάλωμα των μικρών τους παιδιών.
Η πιστή σύζυγός Του, προσέφερε όλο της το χρόνο μαζί Του για να τον ενισχύσει σ’ αυτό που ο σύντροφός της είχε αποφασίσει. Στο δύσκολο δρόμο που είχε μπροστά του, στο δικό του Γολγοθά. Στο δικό Του θέλω. Δεν σκέφτηκε ούτε στιγμή να του αλλάξει γνώμη, δεν σκέφτηκε τι θα απογίνει η ίδια και τα παιδιά της, δεν σκέφτηκε την κατακραυγή και τις βέβαιες διώξεις των Τούρκων μετά το μαρτύριο του συζύγου της, δεν την ενδιέφεραν τα πεζά που αφορούν το μέσο άνθρωπο …

Αν και η καρδιά της σπάραζε για τη συμφορά που πλησίαζε, ενίσχυσε με όλη της την ψυχή την απόφαση του συζύγου της, γιατί ακριβώς αυτή ήταν η δική Του απόφαση !

Η σύζυγος & τα παιδιά του Αγ.Νικολάου του εξ Ιχθύος
(απόσπασμα από αγιογραφία στο Ναό Του στο Ψάρι)

Αυτήν την ενίσχυση περίμενε ο Νεομάρτυρας Νικόλαος. Η πεποίθησή Του μετά την επίσκεψη της συζύγου Του έγινε βεβαιότητα. Άντεξε στη συνέχεια με πρωτοφανή γενναιότητα τα φοβερά μαρτύρια που του επέβαλαν οι διώκτες Του. Γιατί ήξερε πως δεν είναι μόνος !

Αν αυτό δεν είναι σεβασμός, αν αυτό δεν είναι αγάπη, αν αυτό δεν είναι έρωτας, τότε τι είναι ;; 

Στην Α´ επιστολή του Αποστόλου Παύλου προς Κορινθίους (ιβ´ 27 - ιγ´ 13) που καθιερώθηκε σήμερα να αναφέρεται ως ο «Ύμνος της Αγάπης» περιγράφεται με λεπτομέρειες αυτό το  σπουδαίο συναίσθημα ( αποσπάσματα σε μετάφραση :

«… Η αγάπη είναι μακρόθυμη, γλυκιά … τίποτα για τον εαυτό της δεν ζητάει,

Πάντα η αγάπη συναινεί, πάντα πιστεύει, πάντα ελπίζει, πάντα υπομένει.

Η αγάπη ουδέποτε ξεπέφτει …»

Γ.Σ. – psarikorinthias.gr

Επιστροφή