Τα νέα του χωριού μας
Ημ/νία | Τίτλος |
29/11/2019 | Νίκος Ρέλλιας – Ο μεγάλος δημιουργός & δεξιοτέχνης του κλαρίνου από τη Γκούρα Κορινθίας – Εμπνευστής του σήματος της Ελληνικής Ραδιοφωνίας Υπολογίζεται από τους ειδικούς του Δημοτικού μας τραγουδιού, μέσα στους δέκα (10) μεγαλύτερους δεξιοτέχνες του κλαρίνου αλλά και δημιουργούς. Άφησε εποχή με το αριστοτεχνικό του παίξιμο σε κλασσικά πλέον Δημοτικά τραγούδια και δημιούργησε δικά του τραγούδια που επίσης έμειναν στην ιστορία της παράδοσής μας. Ο Νίκος Ρέλλιας αυτός ο μεγάλος και σημαντικός στυλοβάτης του ανόθευτου δημοτικού μας τραγουδιού, γεννήθηκε το 1892 στη γειτονική μας Γκούρα της ορεινής Κορινθίας από γονείς τσοπάνους και η «συνάντησή του» με το κλαρίνο όπως την περιέγραψε ο ίδιος σε μία από τις ελάχιστες συνεντεύξεις του υπήρξε εντελώς τυχαία … «Γεννήθηκα στα 1892.Ο πατέρας μου ο Σταμάτης ήταν τσοπάνος πάνω στο Χελμό. Έπαιζε φλογέρα. Έπαιζα κι εγώ φλογέρα από 10 ως 15 χρονώ, που πήγα στην Αμερική, στα 1907.Στην Αμερική άρχισα κλαρίνο. Εκεί ήταν ο αδερφός της μητέρας μου ο Σωτήρης. Αυτός είχε έναν ταμπουρά. Τον είχε μαζί του στην Αμερική. Αυτός δούλευε τη νύχτα, εγώ την ημέρα. Το βράδυ καθόμουνα. Τι να κάνω; Ξεκρέμαγα τον ταμπουρά και έπαιζα. Ερχόταν, τον έβρισκε ξεκούρντιστο, μ΄ άρχιζε τα σκαμπιλάκια. Στα τελευταία μου λέει: ''Θες να μάθεις όργανο; Να σου πάρω ένα κλαρίνο''. Σκέψου, τόσο βλαχάκι ήμουν, που δεν ήξερα τι είναι το κλαρίνο. ''Να βρε, μου λέει, σαν και ΄κείνο που παίζανε στο καφενείο''. ''Εκείνο με τα κλειδιά;'' του λέω. ''Από τι γίνεται ρε μπάρμπα; Από κέρατο;'' Μου πήρε ένα κλαρίνο κι άρχισα. Δεν άφηνα όμως τον κόσμο να κοιμηθεί. Μια βραδιά ένας αράπης πέταξε μια πέτρα στο παράθυρο κι έσπασε τα τζάμια. Έφευγα λοιπόν κι εγώ και πήγαινα μακριά όξω στα χωράφια και μελέταγα. Ύστερα πήγα στο κονσερβατόριο της Νέας Υόρκης. Έκατσα τέσσερα χρόνια. Δάσκαλο είχα τον Ούγγρο Νικόλα Ζέμπο. Στα 1925 γύρισα. Τώρα μένω στη Γκούρα. Φτιάνω δικά μου τραγούδια. ''Η Παρασκευούλα'' (Εδώ κοντά, Παρασκευούλα μου, τσάμικο),το ''Απόψε τα μεσάνυχτα'' (καλαματιανό), η ''Τρικαλινιά μου πέρδικα'' (τσάμικο), η ''Βοχαΐτισσα'' (τσάμικο),το ''Ξενάκι'' (Εσείς παιδιά μ΄ θα φύγετε, τσάμικο),το ''Ούλα τα δέντρα το πρωί'' (τσάμικο)-αυτό όμως δεν το λογαριάζω γιατί τα λόγια είναι κλεμμένα από κλέφτικο,- οι ''Τρεις Καλλιοπίτσες'' (καλαματιανό), η «Ρήνα Βλάχα» (τσάμικο), η «Λόλα Αμερικάνα» (τσάμικο), είναι δικά μου. Αυτά θυμάμαι τώρα. Αυτά τα 'φτιαξα στα 1929-1930 κι ύστερα. Τώρα πια δεν γράφω. Βαριέμαι .Όταν καθήσω εικοστέσσερις ώρες ήσυχος, βγάνω τρία-τέσσερα. Φτιάνω και τα λόγια και τη μουσική». (Απ΄ την πρώτη έκδοση του βιβλίου «Το λαϊκό κλαρίνο στην Ελλάδα» της Δέσποινας Μαζαράκη το 1959) Συνεργάστηκε με πολύ μεγάλα ονόματα του Δημοτικού μας τραγουδιού όπως η Μαρίκα Παπαγκίκα, η Ρόζα Εσκενάζυ, η Ρίτα Αμπατζή, ο Γιώργος Παπασιδέρης και η Πηνελόπη Χριστοπούλου (γνωστή ως Κυρία Πίκω) από την Τρίπολη. Ο Νίκος Ρέλλιας υπήρξε ο εμπνευστής του σήματος (Τσοπανάκος) της Ελληνικής Ραδιοφωνίας. Στις 25 Μαρτίου 1938, στις 10:28 το βράδυ, 81 χρόνια πίσω, ακούστηκε για πρώτη φορά στον αέρα η φράση «Εδώ Αθήναι» από το κρατικό ραδιόφωνο. Τότε, πριν από τον εκφωνητή, πρωτακούστηκε και το σήμα του «Τσοπανάκου». Πολλά χρόνια αργότερα, επί εποχής ΕΡΤ, το ίδιο σήμα ακουγόταν πριν από τον εθνικό ύμνο, με το κλείσιμο του προγράμματος της κρατικής τηλεόρασης. Ο Νίκος Ρέλλιας πέθανε το 1969 και τάφηκε στην Κόρινθο. Πολλά στοιχεία από τη ζωή του αλλά και τραγούδια του δυστυχώς χάθηκαν. Είναι χαρακτηριστικό ότι κατόπιν καίριας παρέμβασης του γιού μου Θεόδωρου, η ΕΡΤ κατάφερε να συγκεντρώσει κάποια στοιχεία που αφορούσαν το τεράστιο έργο του, αλλά ακόμα και την βεβαιότητα ότι το σήμα της ήταν δημιουργία του μεγάλου Ρέλλια … Πάρα κάτω ας ακούσουμε κάποια από τα τραγούδια του Ρέλλια, ας «μαγευτούμε» από το κλαρίνο του κι ας αναλογιστούμε μετά, αν έχουμε - ως συμπατριώτες του – αποδώσει την ελάχιστη τιμή σ’ αυτήν την τεράστια προσωπικότητα της Δημοτικής μας παράδοσης ! ΒΟΧΑΪΤΙΣΣΑ - ΡΙΤΑ ΑΜΠΑΤΖΗ, ΚΛΑΡΙΝΟ ΝΙΚΟΣ ΡΕΛΛΙΑΣ
ΧΕΙΜΑΡΙΩΤΙΚΟΣ (ΚΑΛΑΜΑΤΙΑΝΟ 1947) - ΝΙΚΟΣ ΡΕΛΛΙΑΣ
ΤΡΙΚΑΛΙΝΙΑ ΜΟΥ ΠΕΡΔΙΚΑ - ΡΙΤΑ ΑΜΠΑΤΖΗ, ΝΙΚΟΣ ΡΕΛΛΙΑΣ
ΠΕΡΔΙΚΟΥΛΑ ΓΚΙΟΡΝΤΑΝΑΤΗ (1936) - ΡΙΤΑ ΑΜΠΑΤΖΗ, ΝΙΚΟΣ ΡΕΛΛΙΑΣ
ΝΤΟΪΝΑ (ΣΟΛΟ) - ΝΙΚΟΣ ΡΕΛΛΙΑΣ ΕΔΩ ΚΟΝΤΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΥΛΑ ΜΟΥ ~ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΜΥΛΩΝΑΣ (Στιχουργός Νίκος Ρέλλιας)ΟΛΑ ΤΑ ΔΕΝΤΡΑ (1932) - ΡΙΤΑ ΑΜΠΑΤΖΗ, ΝΙΚΟΣ ΡΕΛΛΙΑΣ ΜΩΡΗ ΚΑΚΙΑ ΓΕΙΤΟΝΙΣΣΑ - ΡΙΤΑ ΑΜΠΑΤΖΗ, ΝΙΚΟΣ ΡΕΛΛΙΑΣ ΣΤΟΛΙΖΕΤΑΙ ΜΙΑ ΜΕΛΑΧΡΟΙΝΗ - ΝΙΚΟΣ ΡΕΛΛΙΑΣ Η ΠΑΠΑΔΙΑ (1930) ΝΙΚΟΣ ΡΕΛΛΙΑΣ ΠΟΤΑΜΕ ΤΖΑΝΕ Μ’ ΠΟΤΑΜΕ ΜΟΥ – ΡΙΤΑ ΑΜΠΑΤΖΗ , ΝΙΚΟΣ ΡΕΛΛΙΑΣ ΑΠΟΨΕ ΤΑ ΜΕΣΑΝΥΧΤΑ - ΡΙΤΑ ΑΜΠΑΤΖΗ , ΝΙΚΟΣ ΡΕΛΛΙΑΣ ΠΙΠΙΝΙ ΜΟΥ (ΓΑΛΙΑΝΤΡΑ ΜΟΥ) – ΔΗΜ.ΑΡΑΠΑΚΗΣ , ΝΙΚΟΣ ΡΕΛΛΙΑΣ ΔΕΝ ΤΟ ΕΛΠΙΖΑ ΜΙΚΡΟΥΛΑ ΜΟΥ – ΡΙΤΑ ΑΜΠΑΤΖΗ , ΝΙΚΟΣ ΡΕΛΛΙΑΣ |